وضعیت روحی یک زن، به نحو عجیبی در ارگان‌های زنانه او منعکس میشود.
سال هاست که متوجه شدم زنانی که از اختلال خلق قبل از قاعدگی رنج می‌برند یا دردهای شدید قاعدگی و سینه‌های دردناک دارند، زنانی هستند که ماه‌ها و سال‌ها تحت فشار عصبی می‌باشند. آنها زنانی هستند که نمی‌توانند احساسات خود را شناسایی و بیان کنند و خود را در وضعیتی ناگوار گرفتار می‌بینند. این وضعیت ناگوار می‌تواند یک شغل نامناسب و با یک رابطه دردناک عاطفی باشد .
سینه‌های یک زن، نماد زنانگی اوست. هرگاه او احساس می‌کند زنانگی و نقش مادرانه‌اش او را در قفس نگه داشته است، دچار بیماری‌های سینه میشود. هرچه دیواره‌های این قفس قطور‌تر باشد، بیماری شکلی خشن‌تر پیدا می‌کند .
برای اینکه تنی سالم داشته باشید، باید یاد بگیرید احساسات خود را بشناسید و به نحو صحیح ابراز کنید. یاد بگیرید که نیاز‌ها و خواسته‌های خود را درخواست کنید.
تصور نکنید که زن بودن یعنی سکوت و تحمل رفتار ناپسند. تصور نکنید که زن بودن یعنی یکسره مهر و صبر و محبت بودن. تصور نکنید که نباید خشمگین بشوید، نباید حسادت کنید، نباید جاه طلبی داشته باشید. تصور نکنید که زن بودن که سنگ صبور بودن و ایثار و شکیبایی. یعنی غصه را در دل ریختن و دم نزدن .
این تصویر مادر فداکار و زن رنج کشیده، تصویری است که جامعه مردسالار برای زنان ساخته است. جامعه‌ای که معتقد است مرد اجازه دارد داد بزند، زور بگوید، ثروت خانواده را به میل خود خرج کند، تنبل باشد، غریزه‌اش را هر وقت بخواهد و به هر شکل که بخواهد راضی کند.
در مقابل زن وظیفه دارد به حکم زن بودنش، فکر و ذکرش شکم مرد باشد. چشمش را به روی چشمچرانی و ناخنک زدن مرد ببندد. لبخند بزند و مرد را تشویق کند و آفرین بگوید و به او افتخار کند.
فکر نکنید زن خوب زنی است که هیچ تقاضایی از مرد نداشته باشد. به لباس و غذا بسازد. به خاطر هم داشته باشد که لباس خوب مال بچه هاست. غذای خوب مال مرد و بچه هاست. خودش باید مجسمه قناعت و بی‌نیازی باشد. فکر نکنید چون بقیه خسته هستند، باید استراحت می‌کنند، و زن خسته، غذای خانواده را آماده کند.
این روزها بعضی زن‌های کارمند شکایت می‌کنند که باید حقوق خود را هم دودستی به همسر خود تقدیم کنند وگرنه هزار و صد جور دعوا و مکافات دارند.
ادامه دارد...
