چرا بچه به دنیا بیاوریم؟

سلام به گیسو جان عزیز و همه دوستان
با خوندن این سوال و جواب به یاد کتاب ژن خودخواه از داوکینز افتادم.
اونجوری که میگه این ژن های خودخواه هستن که ما رو مجبور به بچه داشتن میکنن و این همه غریزه شو هم توی ما زنده نگه میدارن تا خودشون زنده باشن.
شاد و موفق باشید

سلام گیس گلابتون جان، ممنونم از شما به خاطر مطالب خوبتون.
با این پست موافق نیستم. من دوست ندارم بچه دار بشم ولی جزء هیچکدام از اون 4 دسته هم نیستم. به نظرم نمیشه اینقدر قاطع راجع به آدمها نظر داد. اینکه شما نوشته اید «بچه دار شدن فلسفه نمی خواهد» به نظرم زیاد درست نیست. بعضی از آدمها نگاهشون به زندگی فلسفیه و تصمیماتشون رو هم براساس فلسفه ای که دارند می گیرند و نمیشه ازشون خواست که به بچه دار شدن فلسفی نگاه نکنند و فقط طبق غریزه بچه دار بشن. البته که منظورم این نیست که شما به کسی گفته اید فلسفی نباش. فقط نظر خودمو گفتم. این رو هم بگم که برخلاف شما من اصلا فکر نمی کنم که دنیا درحال بهبوده.

امیدوارم همیشه سلامت باشید و این وبسایت همیشه پررونق باشه.

این مطلب بی نهایت دوست داشتم.ممنون.مطمئنم کرد.

من عاشق بچه ام
انشاالله خدا روزی هر کی دوست داره بکنه.
ممنونم از پاسخ کامل و جامعتون.
دلم قرص شد.

سلام خانم دکتر عزیز
راستش منم قبل از ازدواج شبیه این دوستمون فکر می کردم . 2 سال بعد از عروسی بیشتر به خاطر علاقه ی شدید همسرم بچه دار شدیم . فکر می کردم باید برای همه چیز دلیل و منطق داشت ! اما حالا که مادر 2 فرزند هستم باور دارم که هیچ راهی بهتر از پرورش فرزند برای رشد ما وجود ندارد. من با دخترم دوباره دارم زندگی رو بدون همه ی باید و نبایدهایی که یاد گرفته ایم تجربه می کنم . امیدوارم هیچ خانمی چنین تجربه ی زیبایی رو از خودش دریغ نکنه . اینکه چطور جسم و روحمون خودش رو برای یه آفرینش جدید تطبیق می ده !

من همیشه بچه دوست داشتم و یکی از موضوعات مورد بحث با همسرم قبل از ازدواج بچه دار شدن بود. بعد از دوسال بچه دار شدم و یک دختر دارم. واقعا بچه خیلی شیرینه و دوست داشتنیه ولی حجم مسئولیت زیادی برای مادر به همراه داره. واقعا زندگی آدم کلا زیر و رو میشه و خیلی متحول میشه.
درمجموع بغل کردن بچه ها و یک خنده بچه ها تمام خستگی ها رو از ذهن و روح آدم می بره

باسلام
یک جایی خواندم وقتی زنی مادر می شود در حقیقت به قلبش اجازه می دهد که بیرون از بدن خودش بتپد. واقعا هم همینطور است. فرزندان قلب مادر هستند.
من یک دختر دارم....درست است که وقت و انرژی و توان زیادی از من می گیرد اما حس می کنم در زندگی بدون او همیشه یک چیزی کم داشتم
من به دلیل شرایطی که داشتم نشد که بیشتر از یک فرزند داشته باشم....هرچند همسرم بسیار دوست دارد که دو تا فرزند داشته باشیم اما من واقعا از نظر جسمی و روحی در خودم توانایی اش را نمی بینم و تصمیم بر داشتن همین یک فرزند دارم. ضمن اینکه 37ساله هستم و دیگر کمی هم دیر است.
امیدوارم خدا همه بچه های دنیا را در پناه خودش حفظ کند و در کنار همه آنها همیشه هوای دختر من را هم داشته باشد.

سلام برهمگی با خانم دکتر موافق هستم دریک سنی ادم همش دنبال فلسفه بچه دارشدن میگر ده که بالاخره هم به این نتیجه میرسه که بچه میخواد.اما اونروز ممکنه دیر باشه به هرحال این غریزه همه انسانهاست و رسالت بزرگی که خداوند برروی دوش خانمها گذاشته امیدوارم همه کسانی که بچه میخوان وهمه کسهائی که الان نمیخوان ولی بعدسرشون میخوره به سنگ صاحب بچه هایی سالم وشیرین بشوند.

وااای که نمیدونید چقدر به این مطلب نیاز داشتم
گیسگلابتون جان خواهش میکنم در این مورد بازم مطلب بنویسید
من متولد ۶۷ هستم یکسالو نیمه ازدواج کردم،الان که اصلا بچه نمیخوام،ولی انقدر سر خواستن و کلا نخواستن بچه دودل هستم که خدا میدونه
چون سنمم اجازه نمیده که به خودم چندسالی زمان بدم تا اوردن بچه
راستش من عاشق بچه بودم و هستم و تقریبا بلدم
ولی میگم بخاطر خودخواهی خودم بچمو بدنیا نیارم بهتره😥
میترسم ازینکه نتونم از پس اقتصاد یا مسئولیتاش بربیام
یا اینکه عرضه مادر شدن رو نداشته باشمو خوب تربیت نشه،یا اینکه خیلی از مادرارو دیدم که فرزدای بررگ دارن و الان مسن هستن خودشون که میگن بچه نیاریا فقط بلای جونه منم پشیمونم که دارم،یا دختر پسرای شرور و بی ادب و ... رو میبینم میترسم و روم خیلی تاثیر گذاشته
انقدر از ایندش میترسم که نداشتنو به داشتنش ترجیح دادم فعلا
ولی فکرم خیلی درگیره

سلام
ممنونم بابت وقت و انرژی که برای نشر این مطالب گذاشتین.
اجازه بدید اول بگم که این دنیا در حال پیشرفته شدن هست اما در حال بهتر شدن نیست.
و اتفاقا هرچه پیشرفته تر میشه مسئولیت ما برای به دنیا آوردن یک انسان دیگه به شدت بیشتر میشه، اینکه صرفا بگیم بچه دار بشیم که اون بچه شانس تلاش کردن در میدان زندگی رو پیدا کنه اگر به انتخاب خود اون بچه نباشه خیلی خودخواهانه است، به شرطی می تونه منصفانه باشه که اون بچه حق انتخاب داشته باشه که آیا اگر از فراز و نشیب و خوبیها و بدبختی های این میدان(زندگی) مطلع بشود حاضر خواهد بود با شرایطی که در توان ما(والدین) هست باز هم وارد این دنیای غیر قابل پیش بینی بشود؟؟؟؟
ما بچه دار می شویم چون:
1- دوست داریم که بچه داشته باشیم.
2- وارث می خواهیم.
3- عصای دوران سالمندی می خواهیم.
4- دلمان می خواهد حالا که ما به خواسته هایمان نرسیدیم یکی دیگه بیاد بره به خواسته های ما برسه که ما احساس موفقیت کنیم(بدون اینکه خودش اون خواسته هارو بخواد)
5- رابطه زناشوئی بدون جلوگیری داشته باشیم( چندین ماه)
6- از تنهایی دربیائیم.
7- زندگی زناشوئی مون رو با وجود بچه مستحکم تر کنیم.
8- و ده ها دلیل خودخواهانه دیگر.......
بعد هم آنچنان حق به جانب در جایگاه والدین می ایستیم که انگار خیلی از خود گذشتگی کردیم و تازه بی کفایتی خودمان را در تربیت و رشد فرزندانمان به گردن روزگار و شرایط می اندازیم و اگر هم فرزندانمان اعتراض کنند، آنها را نا اهل و ناسپاس می دانیم.
با احترام به نظر همه دوستان این نظر بنده هست و هیچ اصراری به تایید آن توسط دیگران ندارم.
تمام فلسفه بچه دار شدن خودخواهی انسانهاست.