در قرن بیست و یکم هر دختر و پسر بیست ساله‌ای باید بتواند خانه‌ای مرتب و تمیز کند. لباس بشوید، ظرف بشوید، بتواند چهار پنج جور غذا بپزد، رانندگی کند، با چکش میخی را به دیوار بکوبد، با پیچ گوشتی پیچی را شل و سفت کند، پول جیبی‌اش را با انجام کارهای کوچک دربیاورد. دختر و پسر ندارد. هر دختر و پسری باید این حداقل‌ها را بدانند.
بچه‌ها از دوسالگی باید خودشان غذا بخورند. در هفت سالگی باید بتوانند مؤدبانه سر میز غذا بنشینند و بدون کمک والدینشان غذا بخورند. بردن بچه‌ها به رستوران و مهمانی نباید آبروریزی باشد.
بچه‌ها از دو سالگی باید لباس و کفش پوشیدن را یاد بگیرند. در شش سالگی، زمان پیش دبستانی باید بتوانند بدون کمک دیگران لباس و کفش بپوشند و موهای خود را شانه کنند.
بچه‌ها باید اسباب بازی‌ها و وسایل خود را جمع کنند. لباس‌های کثیف را به سبد رخت چرک بریزند. اگر اتاق شخصی دارند باید اتاق خود را مرتب و نظافت کنند. در شش سالگی باید بتوانند کیف مدرسه‌شان را آماده کنند.
علاوه بر انجام کارهای شخصی، بچه‌ها باید در کارهای خانه مشارکت کنند. دخترها و پسرها باید یاد بگیرند، خانه هتل نیست و مادرشان خدمتکار نیست. آنها باید در انجام کارهای خانه کمک کنند.
دو تا سه ساله:
- جمع کردن اسباب بازی‌ها
- انداختن لباس‌های کثیف در سبد رخت‌ها
- گردگیری (سرسری و ساده)
- چیدن میز غذا
سه تا پنج ساله:
- علاوه بر کارهای بالا
- مرتب کردن تختخواب
- تمیز کردن میز غذا
- آماده کردن ساندویچ ساده
- آب دادن به گلدان‌ها
پنج تا هفت ساله:
- علاوه بر کارهای بالا
- پوست گرفتن سیب زمینی
- درست کردن سالاد
هفت تا نه ساله:
- علاوه بر کارهای بالا
- گردگیری درست و حسابی
- راه انداختن ماشین لباسشویی
- راه انداختن ماشین ظرفشویی
- تا کردن لباس‌های خشک
نه تا دوازده ساله:
- علاوه بر کارهای بالا
- نظافت توالت
- جاروبرقی اتاق‌ها
- تی کشیدن آشپزخانه و اتاق‌ها
- دوختن دکمه و چند تا کوک زدن
- ظرف شستن
بزرگ‌تر از دوازده سال:
- علاوه بر کارهای بالا
- پختن غذا – دست کم هفته‌ای یک بار ناهار یا شام به عهده او باشد
- خریدهای خانه
- اتوکشی
- تمیز کردن آینه و شیشه پنجره
با حوصله این کارها را به بچه‌ها یاد بدهید. اوایل خرابکاری و کثیف کاری دارد. اوایل انجام کارهای خیلی طولانی می‌شود. شما می‌توانید پنج دقیقه‌ای کاری را انجام بدهید، ولی انجام همان کار برای بچه نیم ساعت طول می‌کشد. اشکال ندارد. حوصله به خرج دهید. همه بچه‌هایتان قرار است انجام این کارها را یاد بگیرند. اگر چند تا بچه دارید جدول کاری برایشان درست کنید. هر هفته نوع کارها تغییر کند تا همه بچه‌ها کارها را یاد بگیرند. اگر فقط یک بچه دارید، کارها را بین خودتان و او تقسیم کنید و چرخشی نوع کارها را تغییر بدهید تا او بتواند همه کارها را یاد بگیرد.
تاکید میکنم دخترها و پسرها هر دو باید همه این کارها را بلد باشند و انجام بدهند. اگر شوهر شما روی مبل خانه ولو می‌شود و دست به سیاه و سفید نمی‌زند، به خاطر تربیت اوست. مادرش او را بخوبی تربیت نکرده است. اگر الان شما پسر دارید، پسرتان را خوب تربیت کنید. اگر دخترها از انجام کارهای خانه فراری هستند، به خاطر این است که فکر می‌کنند کدبانوگری یعنی کلفتی و کارگری و آنها بهتر از آن هستند که کارهای خانه را انجام بدهند و در واقع اصلاً بلد نیستند خانه را مرتب و تمیز کنند.
اگر کم کم با حوصله این کارها را به بچه‌ها یاد بدهید، آنها در هجده سالگی بخوبی می‌توانند یک خانه را اداره کنند. برای من دردناک است وقتی می‌بینم بعضی والدین، لقمه صبحانه را به دهان نوجوانان شانزده هفده ساله می‌گذارند...
فرزندان متعلق به والدین نیستند، بلکه وظیفه و مسئولیت والدین هستند. والدین وظیفه دارند از فرزندان خود مراقبت کنند و مسئولیت دارند آنها را بخوبی تربیت کنند. والدین باید مهارت‌های دهگانه زندگی را به فرزندان خود یاد بدهند. چطوری؟ اول خودشان باید مهارت‌های دهگانه زندگی را بلد باشند.
والدین وظیفه دارند فرزندان شاد و مستقلی بار بیاورند. اگر فرزند شما یاد بگیرد خودش را شاد کند و روی پا خود بایستد، درود بر شما. اگر شادی و استقلال را به فرزندان خود نیاموزید، وظیفه و مسئولیت خود را بخوبی انجام نداده‌اید.
فرزند داشتن، مسئولیت بزرگی است. اگر شما شانس داشته‌اید که صاحب بچه شوید، وظیفه دارید مسئولیت خود را در مقابل او کامل کنید. مبادا بچه‌ای بی عرضه، متوقع و بدون مهارت زندگی را روانه دنیا کنید.
