امروز می خواهم حرفی بزنم که شاید برای شما جدید باشد. آن حرف این است:
در ازدواج، زن و مرد هرکدام صد در صد مسئولیت دارند. هر دو قرار است محکم روی دو پای خود بایستند. قرار است زن و مرد، شانه به شانه، کنار هم گام بردارند. اگر فکر کنید فقط نصف مسئولیت رابطه بر عهده شماست، اگر تصور کنید فقط 50% مسئولیت دارید، زندگی تان خراب می شود. به خاطر داشته باشید که شما صد در صد مسئول ساختن یک رابطه شیرین زناشویی هستید.
ممکن است بگویید: "چرا من باید تلاش کنم؟ چرا او قدمی بر نمی دارد؟ تا او کاری نکند، من هم هیچ قدمی بر نخواهم داشت."
می توانید به این طرز فکر ادامه دهید و شاهد باشید که زندگی تان هر روز سردتر و بی مزه تر می شود. می توانید مثل یک بچه لوس، لج کنید و بگویید تا او رفتارش را درست نکند، شما هم به بدرفتاری ادامه خواهید داد. یا می توانید مثل یک انسان بالغ و مسئول در برابر زندگی خود رفتار کنید. انتخاب با شماست.
قرار نیست زن روی کول مرد سوار شود یا بالعکس. قرار نیست همه مسئولیت زن را مرد به عهده بگیرد، همه هزینه زن را پرداخت کند، همه کارهای ریز و درشت زن را انجام بدهد، اتومبیلش را بشوید، به تعمیرگاه ببرد، بنزین بزند. به علاوه رومانتیک باشد و زن را درک کند و دوست خوب و گوش شنوای زن باشد. در عوض زن در خانه غمباد بگیرد و غصه بخورد چرا خانه اش به خوبی خانه پدری نیست. چرا مثل دوران تجرد نمی تواند مسافرت برود و...
قرار هم نیست که مرد در خانه زن بنشیند و حقوق زن را بخورد و گاهی به عنوان پول دستی، زن را تیغ بزند. قرار نیست مرد چشم چرانی کند و زن خانومی کند. قرار نیست مرد بی توجهی و کوتاهی کند و زن به روی خودش نیاورد. قرار نیست مرد از خود راضی و تن پرور باشد و زن همه جوره در خدمت مرد و خانواده اش باشد.
نه از این طرف بوم بیفتیم و نه از آن طرف.
ادامه دارد...
