بخش اول را اینجا بخوانید
بخش دوم را اینجا بخوانید
پیوند زن- شوهر مقدس ترین پیوند است. حریم آنها مقدس ترین حریم هاست. نباید به هیچکس اجازه داد که وارد این حریم بشود و بین این دو نفر قرار بگیرد. حتی فرزند خونی آدم یا والدین یا دوست صمیمی چندین ساله.
همیشه به خاطر داشته باشید اولین اولویت زندگی متاهلی، همسر است. اگر قرار است بین رضایت همسر و خواهرتان یکی را انتخاب کنید، جانب همسر را بگیرید. زن و شوهر باید بدانند که آن دو با هم و در کنار هم، خورشید منظومه زناشویی هستند و فرزندان مثل سیارات دور آنها در گردش می باشند. سایر افراد، مثل پدرزن، مادرزن، پدرشوهر، مادرشوهر، برادرها و خواهرهای زن و شوهر در فاصله دورتری نسبت به فرزندان، دور این خورشید می چرخند.
زن و شوهر باید بدانند آنچه خانه و زندگی شان را برپا و برجا نگه می دارد، رابطه صمیمانه و محترمانه آن دو است. وقتی رابطه آنها خوب و خوش و سالم باشد، فرزندان می توانند در جایگاه خود بخوبی و خوشی زندگی کنند. والدین و خواهر و برادر در درجه بعدی اهمیت قرار دارند. پس نباید برای رضایت و راحتی فرزندان، رابطه زن و شوهری را به خطر انداخت. (قابل توجه دوستانی که فرزندان شان در تخت پدر و مادر می خوابند. یا خودشان لباس کهنه می پوشند تا فرزندشان آخرین مدل موبایل و تبلت را داشته باشد).
اگر کسی فرزندش را مهمترین اولویت زندگی اش می داند، حق ندارد ازدواج مجدد داشته باشد. زیرا وقتی دلش می خواهد مهمترین آدم زندگی همسرش باشد، شرط انصاف این است که همین معامله را با همسرش بکند. وگرنه این ازدواج نیست، بلکه سوءاستفاده از عواطف و احساسات همسر است.
بزرگ ترین آفت زندگی مشترک این است که زن و مردی با هم ازدواج کرده باشند، همبستر و هم بالین باشند، ولی همه عشق و محبت شان با کس دیگری باشد. متاسفانه در ایران این امر بسیار شایع است، زیرا دختران و پسران ما در بسیاری از موارد به مامان و بابا، بیش از همسر خود اهمیت می دهند و علاقه دارند. بسیاری از دعواهای زن و شوهری در ایران، بر سر دیگران است، بر سر خواسته های مادرزن، مادرشوهر و ...
تصویر بالا نشان می دهد که زن و شوهری به ظاهر با هم پیوند زناشویی دارند، ولی در واقع با پدر یا مادر خود پیوند قلبی و عاطفی دارند. همین رابطه نادرست، باعث کشمکش و جنگ و جدل است. در مباحث بعدی، تحت عنوان "دختران بابایی، پسران مامانی" درباره این رابطه مخرب خواهم نوشت.
با توجه به اهمیت منظومه زناشویی، نباید تعطیلات را بر اساس میل مادرزن یا مادرشوهر طراحی کرد. نباید از شوهر خود انتظار داشته باشیم که دخالت های مادرزن را با جان دل پذیرا باشد یا از زن انتظار داشته باشیم که مادرشوهر ایرادی و بدرفتار را روی تخم چشم خود بگذارد و دم نزند.
هرکدام از شما که به پوسته تخم مرغ صدمه بزنید، رابطه زن و شوهری آسیب می بیند. نمی توانید ادعا کنید، من به مادر خودم اجازه فضولی در زندگی ام را می دهم و او را تحمل می کنم. شوهرم که زخم زبانهای او را نمی شنود. یا نمی توانید بگویید من فرزندم را ارجح به همسرم می دانم و خواسته های او را بالاتر از خواسته های خود و همسرم قرار می دهم. خودم عذاب می کشم. آخر فرزند من بی مادر (یا بی پدر) است. چکار کنم. این رفتارها، زناشویی شما را به باد فنا می دهد.
هرگز همسرتان را در میان جمع مسخره نکنید، جوکهای خنده دار از او نسازید. اگر کدورتی بین زن- شوهر پیش آمده، هیچکس نباید خبردار شود، حتی فرزندتان. در مجالس همیشه کنار همسرتان بنشینید. در خانه فامیل خودتان، به همسرتان توجه زیادی نشان بدهید.
به نظر من مهم ترین درس الفبای زناشویی برای ایرانی ها، همین درس است.
این توصیه ها دوطرفه است.