در مورد ازدواج باورهای غلطی دز ذهن ما کاشته اند. ما به غلط تصور می کنیم که وقتی متاهل می شویم قرار است همسرمان همه آرزوها و خواسته های ما را برآورده کند. هم زنها و هم مردها این خیالات خام را به سر دارند. اشتباه است اشتباه.
ما تصور می کنیم به عنوان یک همسر فداکار باید از همه آرزوها و خوشی های خود صرف نظر کنیم و همه توجه و تلاش خود را معطوف به همسرمان کنیم. در عوض همسرمان قرار است همه کارهای ما را انجام دهد و همه آرزوهای ما را برآورده کند و قلب ما را لبریز از شادی و خوشحالی کند. وقتی این تصورات خام را از ازدواج داشته باشیم، البته که یکی دو ماه پس از عروسی، خود را فریب خورده احساس می کنیم.
اولین درس الفبای زندگی زناشویی این است:
پس از ازدواج، درست مثل قبل از ازدواج، باید خودمان را دوست داشته باشیم، مسئولیت شادی و خوشبختی خودمان را به عهده بگیریم و آرزوها و اهداف خود را دنبال کنیم.
ازدواج کردن مثل خانه ساختن است. خانه ای که ستون هایش، زن و مرد هستند . هر کدام از آنها که سست و ضعیف باشند سقف خانه فرو خواهد ریخت. پس باید از نظر روانی سالم باشیم. اگر افسرده هستیم، مضطرب هستیم یا اعتماد به نفس نداریم، فکر نکنیم با ازدواج کردن به نحو معجزه آسایی شاد و مطمئن و آرام خواهیم شد.
ازدواج یک تغییر بزرگ در زندگی است. استرس بالایی ایجاد می کند. مسئولیت بالایی ایجاد می کند. اگر ما از نظر شخصیتی محکم نباشیم پس از ازدواج از هم می پاشیم.
اگر ما خودمان با خودمان در صلح نباشیم، اگر خود را دوست نداشته باشیم وهدف معناداری برای زندگی نداشته باشیم، اگر همسرمان یک فرشته هم باشد، ما خوشبخت نخواهیم بود. هر وقت از زندگی زناشویی خود ناراضی هستید، به درون برگردید و از خود بپرسید: "آیا سایر جنبه های زندگی من، شاد و سالم است؟ آیا از خود و زندگی ام راضی هستم؟ کجای زندگی ام لنگ می زند؟ برای شاد کردن و لذت بخش کردن زندگی خودم چه می توانم بکنم؟"
به عبارت دیگر، اگر از زندگی زناشویی خود ناراضی هستید، شاید دارید مشکلات درونی خود را به گردن همسر خود می اندازید. شاید ایراد گرفتن از دیگری و انتظار داشتن از دیگری که شما را خوشحال و خوشبخت کند، آسان تر است. با خود صادق باشیم.
اولین درس من در زندگی مشترک این بود که خودم را دوست بدارم. به خودم احترام بگذارم. بخاطر داشته باشم، اولویت اول زندگی زناشویی، خود من هستم و شادی و رضایت خود من. تنها کسی که مسئول شادی و رضایت من است، خود من هستم. به یاد داشته باشیم که دوست داشتن خود یعنی ارج نهادن به بخش الهی وجودمان. دوست داشتن خود، خودخواهی و غرور نیست.
پیشنهاد میکنم در دوره بهترین سال زندگی شما ثبت نام کنید. درسهای بهترین سال زندگی، درسهای مهارت‌های زندگی است. کمک می‌کند عزت نفس شما بالا برود، احترام به خودتان بالا برود و مثبت اندیش شوید.
