الی گولو پیشنهاد کرد که در مورد "ورزش" بنویسم و چه پیشنهاد خوبی. فقط حرف های من در مورد ورزش، با حرف های کلیشه ای که هر روز می شنوید، قدری متفاوت است. شاید به مذاق بعضی ها خوش نیاید. نمی دانم. بهرحال نوشتن در مورد ورزش، واجب است:
این شما و این نظر من درباره ورزش:
جسم انسان برای راه رفتن، دویدن، بالا رفتن از درخت، خزیدن روی زمین، شنا کردن، لگد زدن، مشت کوبیدن، تقلا کردن، بار کشیدن، سنگ پرتاب کردن، گاز گرفتن، چنگ زدن، له کردن، کوبیدن، جیغ کشیدن، داد زدن و نعره کشیدن ساخته شده است! ما ساخته شده ایم که راه برویم، بدویم، برقصیم، آواز بخوانیم، بچرخیم و پا بکوبیم. ما ساخته شده ایم که بزنیم، له کنیم و پاره کنیم. بله! به صورت طبیعی هر کدام از ما توانایی انجام همه این کارها را داریم و در مواقع لزوم بدون فکر کردن، آنها را انجام می دهیم. ولی در زندگی شهری چه می کنیم؟
از صبح تا عصر پشت میز، روی صندلی می نشینیم و به هزار ضرب و زور خود را بی حرکت نگه می داریم. بعد به خانه می آییم و جلوی تلویزیون یا کامپیوتر ساعت ها هیپنوتیزم شده و میخکوب می شویم! آدم ها در روزگار گذشته یقه دشمن خود را می گرفتند و تا می خورد، او را می زدند. از دست آدم قوی تر فرار می کردند و به بالای درخت می رفتند. مجبور بودند برای تامین خوراک روزانه خود ساعت ها راه بروند، بدوند با بار بکشند. هر چند وقت یک بار هم به بهانه تعویض فصل، عزاداری یا عروسی دور هم جمع می شدند، نعره می زدند و پا می کوبیدند.
این روزها نمی توانیم از دست طلبکار بدویم، فرار کنیم و بالای درخت برویم. نمی توانیم با صاحبخانه گلاویز بشویم. برای کسب روزی هم لازم نیست راه برویم یا بدویم. ولی جسم ما همچنان به فعالیت و حرکت نیاز دارد. به همین دلیل ورزش اختراع شد! ورزش جزء طبیعی زندگی ماست. چون بدن ما به حرکت و فعالیت نیاز دارد. با فعالیت جسمی و حرکت کردن، ما شاداب می شویم، ذهن مان بهتر کار می کند. اخلاق مان بهتر می شود. مزاج مان درست کار می کند. پس برای شادابی روح و تن باید ورزش کنیم.
ادامه دارد...
