روز کنکور پسر

یه سال گردش تو دنیا...واااای خدا!

راستی گیس گلابتون منم کنکور دادما! و حرفاتونو قبول دارم، جو دختراهم کم و بیش همینطور بود ولی میدونم که کار برای پسرا سخت تره.
به امید موفقیت خودم و همه ی کنکوریها

متاسفانه بهترين روزهامون رو با دلهره كنكور و يافتن شغل و درامد صرف كرديم و هميشه نگران آينده هستيم.نميدونم مختص ماست اين نگراني و عدم اعتماد به آينده؟در يك برنامه خبري تعدادي جوون رو نشون ميداد كه شغلشون اين بود كه در غالب چند تا دلقك به كشورهاي جنگ زده ميرفتند و براي بچه هاي آواره برنامه اجرا ميكردند.به نظر من اونا در سن بيست سالگي ميدونن چي ميخوان ولي ما در سن سي سالگي هم هنوز نميدونيم چي ميخوايم از زندگي.

ممنون که شما هم در کنار ما هستید و با نوشته های عالی و قشنگتون به ما انرژی و انگیزه میدید
من یه روزایی میشد که 10 بار ایمیل و سایت شما رو چک می کردم تا مطالب جدید رو بخونم !یه جورایی معتاد به اینترنت شده بودم!
البته الان در حال ترکم و خودمو مجبور می کنم که یه بار بیشتر ایمیلو چک نکنم اونم فقط در تایم استراحتم تو آزمایشگاه!
انشالله همیشه شاد و سرحال و پرانرژی باشید

راستی یک کتاب خیلی خوب هم وجود داره که می تونید http://alisekhavati.com/2012/05/%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D8%AC%D8%AF%DB%8C%D8%AF-%D9%85%D9%86-%D8%A7%D9%85%DA%A9%D8%A7%D9%86-%D8%B3%DB%8C-%DA%A9%D8%A7%D8%B1-%DA%A9%D9%87-%D8%A8%D9%87-%D8%AC%D8%A7%DB%8C-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4/دانلود کنید. اولین بار باخوندن این کتاب بود که مطمئن شدم آدم بدون دانشگاه رفتنم می تونه به جایی برسه!

خيلي ممنونم خانم دكتر نازنينم
روزي چند بار به بخش خاطره ها سر مي زنم! از نظر من بهترين بخش وبسايته :-) فكر كنم كل خاطره ها رو خوندم :-))

سلام خانوم دکتر.. امیدوارم پسرتون با یه نتیجه خوب باعث بشه شما و پدرش بهش افتخار کنین.. منم تنها ارزوم همیشه همین بوده برای خودم.. میخوام جوری باشم که پدر ومادرم بهم افتخار کنن اما نمیدونم کجا رو اشتباه رفتم!! توی یکی از بهترین دانشگاه های کشور مهندسی مکانیک خوندم چون عاشقانه دوسش داشتم اما نتونستم تا الان که یه سال شده کار پیدا کنم چون دخترم و شهرستانی!! الان ارشد قبول شدم اما دلم میخواست وارد بازار کار بشمو مستقل بشم تا بتونم باری رو از رو دوش خانوادم بردارم.. اما میبینم کسایی با مدارک تحصیلی که به نسبت بسیار ساده و اسونتر میشد توش تحصیل کنم اونم از دانشگاه های غیرانتفاعی و ازاد بسیار راحت کار پیدا میکنن.. نمیدونم کار درستی کردم رفتم پی علاقم و به حرف دیگران گوش ندادم یا نه؟؟!! اما هنوز ناامید نشدم دائما در حال مطالعه و کار با نرم افزار های مرتبط با رشته خودم هستم.. کاش میشد هیچ جوونی توی کشورمون که با کلی تلاشمو زحمت درس خونده از مفید بودن و کار کردن ناامید نشه اونم فقط چون تو شهرستان زندگی میکنه یا دختره یا هر دوتاش!!

ويديو رو در اينستاگرام هم ديدم و ياد سه سال پيش افتادم، كنكور خودم و كابوس هاش كه تا ٦ ماه بعدش تموم نشد.
خيلي خوشحالم كه آقا پسر تونستن از پس كنكور بر بيان و احساس خوبي به نتيجه ي آزمون دارن. انشالا دانشگاه و رشته ي مورد نظرشون قبول بشن.
در مورد حوزه ي امتحاني من يادمه كه موقع ثبت نام خودمون كد حوزه مربوطه شهرمون رو مي زديم (من تهران نبودم) و با توجه به كدي كه وارد كرديم مي رفتيم همون حوزه امتحان مي داديم.

راستی چطور قدر جوانی مان را بدانیم؟

گیس گلابتون میگم نکنه این کامنتی که گذاشتم باعث بشه چشم بخورم؟! (یه کمی احساس خجالت می کنم از پرسیدن این سوال ولی بعد از اینکه ثبتش کردم یهو به ذهنم رسید!!)

من هم برای همه ی کنکوری ها مخصوصا پسر آرزوی موفقیت می کنم. البته حس می کنم اینقدرها هم که شما میگین سخت نیست و به تصمیم خود شخص بستگی داره. من هم کنکور داشتم ولی اصلا خودمو عذاب و شکنجه نکردم خداروشکر مامانم هم علی رغم تلاش زیادش موفق نشد منو به کلاس های مختلف بفرسته با این وجود رشته و دانشگاهی که عاشقش بودم(البته الان دیگه نیستم!!) قبول شدم! روز کنکور برا من خیلی روز خوبی بود رفتیم و جوجه و بلدرچین خریدیدم و تو حیاطمون براشون لونه درست کردیم! امیدوارم کنکور برا همه به همین آسونی که برا من بود باشه!(و حتی آسونتر)

ازسایت خوبتان بسیارسپاسگزارم هرموقع ایمیل بازمیکنم فقطبخاطر حرفهای قشنگ شما که به ادم امید وارامش میدی شمابرای من مثل یه دوست ویه خواهرهستی.من ازبس شمارودوسنپت دارم یه شب خوابتون دیدم باخانوده ام امده بودیم تهران خونتون

سلام گیس گلابتون عزیز
دعا می کنم اهدافت برآورده بشه الهی آمین.
اومدم بگم که شما همین الان خیلی رو جامعه تاثیر داری، من در محل کاری هستم یه چیزی که باعث میشه انرژی داشته باشم شما و این سایت هستین و این انرژی و افکار شما که منم با اکثرشون موافقم روی همکارام و اطرافیانم اثر داره.
یعنی ما کم کم داریم عوض میشیم و بهتر زندگی میکنیم، مطمئنم.
با امید پیش برو آناهیتای عزیز، چون خیلی ها هستن که از اینجا انرژی میگیرن و تو جامعه تزریق میکنن.
پایدار باشی ایشالله.

میفهمم چی میگید..من هم برادر کنکوری داشتم امسال. خدایا گیس گلابتون را به هدفش برسون..نوجوونای ما سزاوار شادمانی و آرامش بیشتری هستند. خدا را شکر پسر شما تکلیفش را با انتخاب رشته معلوم کرده شهاب بی نوای ما که سخت سرگردان است. جزو معدود بچه هاییست که رشته انسانی را با علاقه زیاد انتخاب کرده و جزو معدودتر نوجوانهایی که عاشق تاریخ و فلسفه و سیاست و...است همه بهش میگن بره حقوق یا حسابداری تا پول دربیاره و از توی علایقش نمیشه نون در اورد. احساس می کنم غم سنگینی داره. البته مادرم شدیدا اهل توکله و مطمئنه که راه درست به یه شکل غیر قابل پیش بینیی جلوش ظاهر خواهد شد..امیدوارم همینطور بشه...میشه براش دعا کنید. راستی شما مشاوره انتخاب رشته نمیدید

بله شما درست مي گيد . وقتي ديپلم گرفتم به خودم كه نگاه كردم هيچ كس نيست كه بخواد به من كمك كنه خودم و خودم . خيلي تلاش كردم قبول شدم ترم دوم ديدم وقتي فارغ التحصيل بشم بخاطر اين مباحث بي كاربرد دانشگاه با زمان ديپلم هيچ فرقي نمي كنم . خلاصه همراه با دانشگاه ، كلاس هاي ديگه رفتم و در كنارش كارهم كردم . تا بلاخره دانشگاه تموم شد و وارد بازار كار شدم . بازار كار هم كه يه داستان بزرگ داره . پر از آدم هاي ترسو حسود كه تا مي بينن كسي داره كار شو خوب انجام مي ده شروع مي كنن به كارشكني .امااااا من به آينده ام با وجود همه اين مسائل اميدوارم چون خدا پشت و پناه من است .

امیدوارم موفق باشند.
برای رسیده به اهداف شما هم یک آمین بلند می گویم

یه چیزی می خوام بگم که همیشه از ذهنم میگذره. و اون اینه که "پسر"خیلی خوش شانسه که شما مادر ناتنی شدید. مثل من که با شما آشنا شدم.

مثلا من با یه آقای پزشکی کار کردم که از من بزرگتر هم بود ولی نمیتونست برا حقوقش با مدیر عامل صحبت کنه و همیشه از من میخواست در این مورد صحبت کنم. چقدر حرف زدم!منظورم اینه که تحصیلات یه ویژگیهایی میاره که ادم متفاوت با غیر تحصیلکرده می شه حالا به خاطر محیط دانشگاه ،خوابگاه یا سروکار داشتن با آدمهای خاص و متفاوت نمیدونم .ولی مهارتهای دیگه هم نقشش خیلی زیاده.ببخشید خیلی حرف زدم.

البته از نظر خودم به شخصه نوع مدرک پزشک یا فلان فرقی نداره چون با همه شون سرو کار داشتم و خصوصیات انسانی برام مهمه

به نظرم به خاطر خصیصه "علاقه به مهم بودن "هست که در همه ما آدمها وجود داره و در راستای کنکور به شدت بهش دامن زده شده نمیدونم عمدا یا سهوا!باید راهی پیدا کرد که جور دیگه ای احساس مهم بودن کنیم و فکر نکنیم فقط با مدرک داشتن مهم می شیم.مدرک نداشتن در حال حاضر نشونه بی سوادی هست. حتی نوع مدرک!پزشک مهمتر از کارشناس آزمایشگاه تلقی می شه .قابل انکار هم نیست.حتی اینجا هم اکثر محصولات برا تحصیل کرده هاست چون نشون دهنده ی6 سری ویژگیه خاصه که خیلی وقتا و نه همیشه درست هم از آب در میاد. من دو کمک برا بافتهام دارم یکی دیپلم یکی مهندس کشاورزی ،ایندو کار و رفتارشون بسیار متفاوت هست!جوری که دوست دارم فقط با دومی کار کنم!

سلام گیس گلاب جون
اتفاقا خیلی تو این فکر بودم که بالاخره کنکور پسرتون چی شد؟ ایشالا همون دارو سازی که دوس داره قبول بشه.
راستی گفتید اینستاگرام، چندوقتی است صفحه اینستاگرامتون با این آدرس https://instagram.com/gisgolabetoon0/ که میزنم باز نمیشه.آیا آدرس و اسم پیجتون عوض شده؟
یه سوال دیگه من اگر بخوام ایمیلی که باهاش عضو خبرنامه شدم رو عوض کنم امکانش هست؟ آخه ایمیلم مال یاهو هست و این سایتم هی یک خط در میون بازی در میاره و توی ایمیلم نمیره میخوام جی میلمو رو بزنم واس خبرنامه. آیا میتوانم این کار رو بکنم؟
ممنونم

چقدر عجییییب!
من امروز در پی یک پیغام خصوصی این مطلب که لینک کردم رو نوشتم
الان این مطلب شمارو خوندم
برام عجیب بود
واقعا تا زمانی که تحصیل درراستای بالا بردن سطح سواد ، شعور و مهارتهای ما همزمان نباشه ، مدرک گرایی چیز مزخرفیه

امیدوارم به زودی خبرِ خوشِ قبولیِ پسر رو بدید بهمون

کاش برای جوونا خصوصا دخترا بگین چطور قدر زندگیمونو بدونیم من نوزده سالمه و حس میکنم انرژی جوونیم رو دارم هدر میدم.
لطفا تا من پیر نشدم یه راهنمایی هایی بکنین
البته من دانشجوام الان ولی نمیدونم چرا حس و حال نیست در من
بین خودمون باشه دانشگام دخترونست جوش رو زیاد دوست ندارم انگار دبیرستان موندم شاید به خاطر اونه که حالم خوب نیست...

سلام خانم دکر روزتون بخیر...من 21سالمه یه سال از پسر شما یزرگترم دانشجوام دانشجوی تربیت معلم و دوسال دیگه درسم تموم میشه...من نتونستم حقم رو چنان که باید و شاید ازکنکور بگیرم هنوز دارم حسرت میخورم چون دوست داشتم پزشک بشم و اونجوری خدمت کنم واقعا علاقه به پزشکی داشتم ولی نشد...خیلی حسرت گذشته رو می خورم...دو راه پیش رو دارم که نمیدونم کدوم رو انتخاب کنم و واقعا سردرگمم اولی اینکه دوباره بعد اتمام لیسانسم کنکور بدم و پزشکی قبول بشم یا ارشد و دکترامو روانشناسی بالینی بخونم که چیزی از پزشکی کم نداره...به نظرتون بهترین کار چیه؟
ممنونم از سایت بی نظیرتون