بخش اول را اینجا بخوانید
به نظر من برای انتخاب همسر ابتدا باید بدانید که چه می خواهید و به چه مواردی اهمیت می دهید. به اندازه کافی با همسر آینده خود رفت و آمد کنید. همانطور که پیش از این هم گفته ام، لازم است ظرف شش ماه، دست کم صد ساعت حضوری با هم مراوده داشته باشید. سپس حواستان را جمع کنید و اطلاعات را خوب حلاجی کنید. با همسر آینده تان حرف بزنید. مذاکره کنید. خواسته های خود را بیان کنید. خواسته های او را بشنوید. در یک دفترچه خواسته های طرفین را به دقت بنویسید و هر دو نفر امضا کنید. این یک سند محضری و قانونی نیست. این یک سند عشق است و پشتوانه اجرایی آن تعهد طرفین است.
هرگز فکر نکنید که زنی یا مردی می خواهد ازدواج کند که طلاق بگیرد و زندگی آشفته ای داشته باشد. هر زن و مردی به قصد تمتع از زندگی بهتر، پیمان زناشویی می بندد. ولی در طول مسیر زندگی مشترک اگر ببینیم که خواسته ها و نیازهای ما برآورده نمی شود، شروع به طغیان می کنیم. هر قدر قبل از ازدواج تو سر و کله هم بزنید، پس از ازدواج کمتر دادو قال خواهید داشت. از مذاکره و بگو مگو نترسید. از حرف زدن فرار نکنید.
چیزی را به امید خدا رها نکنید. خدا همراه کسانی است که به خود اهمیت می دهند. به قول ضرب المثل معروف با توکل به خدا زانوی شتر را ببند! وگرنه اگر فقط به خدا توکل کنی و شتر را رها کنی، توکل تو بی معناست. شتر از دست خواهد رفت.
قبل از ازدواج و پس از ازدواج مدام مهارتهای ارتباطی خود را بهبود ببخشید. هیچکس نمی تواند بگوید که در مهارتهای اجتماعی نمره بیست دارد و نیازی به بیشتر آموختن ندارد.
مشاور کمک حال شماست، نه چیز دیگری. مسئول ازدواج شما خود شما هستید.
دوستی داشتم که قبل از ازدواج همراه نامزدش پیش دکتر مجد رفت. جناب دکتر در مقوله ازدواج بسیار سختگیر است. به نظر ایشان فقط درصد کمی از آدمها لیاقت ازدواج را دارند. بقیه چه باید بکنند؟ نمی دانم. دکتر مجد چنان دوست من و نامزدشان را کوبیدند که این دو نازنین نه تنها از ازدواج که از زندگی هم پشیمان شدند. دختر از ازدواج منصرف شد و حال بسیار بدی داشت. ولی پسر کوتاه نیامد. ایستادگی کرد.
این دو نفر ازدواج کردند و چنان رابطه شیرینی دارند که الگوی همه اطرافیان می باشند. چرا؟ چون به هم قول دادند که رابطه را بسازند و هر کدام مسئولیت صد در صد ازدواج خود را بر عهده گرفتند. توجه کردید که چه گفتم؟ هر کدام صد در صد مسئولیت را به عهده گرفتند، نه پنجاه در صد. این موضوع را بعدها بیشتر خواهم توضیح داد.
ازدواج الفبایی دارد که قبل از ازدواج و پس از آن هردو نفر، هم زن و هم مرد، باید آن را بیاموزند و بکار ببندند. الفبای زناشویی
