دو سه نسل پیش در ایران، مردی مقبول بود که کور و چلاق نبود و نان زن و بچه را به خانه می آورد. زنها انتظار شنیده شدن، درک شدن و نوازش های رومانتیک نداشتند. در آن دوران، زنی مقبول بود که سالی یک شکم می زایید و دیگ آبگوشتی را هم می زد. مردها انتظار همفکری و همکاری از زن نداشتند.
این روزها توقع و انتظار ما از ازدواج بیش از اینهاست. قرن بیست و یکم است. هم انتظارات ما زنان از شوهرمان تغییر کرده است و هم خواسته های مردان متفاوت شده است. ما همدلی می خواهیم و گوش شنوا، رفیق راه و یاری دلنواز. برای ما کافی نیست که شوهرمان، هزینه زندگی را بپردازد. از او می نالیم که چرا به حرفهای ما دل نمی دهد. برای مردان هم همسری که آشپزی و خانه داری می کند، کفایت نمی کند. او دلش می خواهد همسرش بهترین دوستش باشد. مردان از دختر تحصیلکرده نمی گریزند که باعث افتخار و همفکری بیشتر است، ولی نیازی به یک همه چیزدان همه کاره ندارند که از هر کار آنها ایراد بگیرد و ادعا کند هر کاری را بهتر از او انجام می دهد.
این روزها هم مردها و هم زنها دلشان می خواهد ازدواج، مامن امنی برای آسودگی و دوستی و خوشی آنها باشد، ولی متاسفانه اکثر ما، رفتار درست را نمی دانیم. ما زنها از طرفی می خواهیم همسرمان مثل عهد شاه وزوزک همه مخارج ما را تامین کند، از طرفی حال و حوصله ضبط و ربط کارهای خانه را نداریم و فکر می کنیم داریم کلفتی می کنیم. ما زنها از طرفی می خواهیم همسرمان با ما حرف بزند و درددل کند و از طرفی یک لحظه دست از ملامت و سرزنش او برنمی داریم. ما زنها، مردی استوار و همه فن حریف آرزو داریم. از طرفی با او جوری رفتار می کنیم که گویا او طفلی نادان است. حتی وقت بانک رفتن همراه او می رویم تا مبادا خرابکاری بار بیاورد.
ما زنها دوست داریم حرف بزنیم و استدلال کنیم. مردها حوصله این کارها را ندارند. ما از طرفی می خواهیم مرد ما مرد باشد و از طرفی می خواهیم مثل زنی دلسوز با ما درددل کند و وراجی کند. غافلیم از این که مردی که زنانه ارتباط برقرار کند، زنانه هم رفتار می کند. مردی که زنانه رفتار می کند، سرکار نمی رود، گوشه خانه می نشیند و سرش را به کارهای خانه گرم می کند. بهانه می آورد که کار پیدا نمی شود. انتظار دارد زن کار کند و خرج او را بدهد. او از زن حمایت نمی کند. عرضه دنبال کسب و کار رفتن را ندارد.
آیا چنین مردی را می خواهید؟ اگر جواب شما منفی است، پس زیاد اصرار نکنید که خصایص مردانه تبدیل به خصایص زنانه شود. چون ظرف چند سال شما مرد و نان آور خانواده می شوید و شوهرتان به یک زن خانه دار تبدیل می شود. این وضعیت برای هیچکدام از شما راضی کننده و خوشحال کننده نیست.
هر زن و مردی که ازدواج می کنند نیاز دارند که الفبای زناشویی را بیاموزند. برای رابطه خوب زناشویی، دو نفر لازم است. برای خراب کردن رابطه، یک نفر کافی است. الفبای زناشویی وقتی مفید است که هر دو نفر، زن و شوهر، آن را بدانند و بکار ببرند.
هرگاه من و همسرم از بعضی از قوانین آن تخطی می کنیم، رابطه مان دچار تلاطم می شود. امیدوارم که شما فرزندان این سرزمین، الفبای زناشویی را بدانید و بکار بگیرید و طعم شیرین خوشبختی همیشه در زندگی تان جاری باشد.
ادامه دارد...
