نمره انشا

بی شک قلم قوی دارید.

من فارغ التحصیل کارشناسی ارشد از دانشگاه فردوسی مشهد هستم .آنچنان عاشق رشته م بودم که برای قبولی فوق، همه وجودم پر از انگیزه و انرژی بود و از صبح و تا شب درس میخوندم .
ولی متاسفانه بخاطر رفتار یکی از اساتیدم (که هیچوقت نفهمیدم چرا از من اینهمه خوشش نمیومد !!! و حتی به خاطر نفوذی که داشت نمره پایان نامم رو نامردانه کم داد و یه بارم گفت شما عنصر لازم برای ادامه این رشته رو ندارید،) الان آنچنان دلزده شدم که هیچ رغبتی برای کنکور دکتری ندارم !! اصلا از درس خوندن دیگه میترسم....

من هم دوران مدرسه خیلی از این اتفاقات افتاده بود ؛ طوری که هر وقت به اون زمان ها فکر می کردم اعصابم به هم می ریخت! وای بر آنها ...

من توی وبلاگ مطلبی با عنوان کودک درون نوشت ، نوشتم که فکر کنم به موضوع این پست شما کمی مربوط باشه: http://tehrannevesht.blogsky.com

ترنم جون، اگر من ممکن است نویسنده از آب دربیایم، تو به واقع نویسنده هستی. چنان کلمات را به نخ می کشی... من فکر می کردم کار اصلی تو نویسندگی است. مثل توت فرنگی یا آیدا. از تو هم ایراد می گرفتند...من را کله له کردند/یک نفر عزیز، گفتم که چه کار کرده بودم. آنتن نشده بودم. گفتم نظم کلاس با من است. برای خبرچینی دنبال کس دیگری بگردید. فکر می کنی مثلا خلاف من چی می توانست باشد؟ و فکر می کنی اگر به واقع خلافی داشتم، به کم کردن نمره انشا اکتفا می کردند؟ من دچار تعارض شدم چون همیشه فکر می کردم باید به دوستان وفادار بود و خائن، پلید است. ولی من برای وفاداری تنبیه شدم.../همسر عزیزم، آقای دکتر ساسان جاودانی، دوستت دارم:)

واقعا موافقم خانم دكتر به جاي اينكه به بچه ها اعتماد به نفس بدن استعادهاي دانش آموزان رو سركوب ميكنن به نظر من هر مدرسه اي يه روانشناس كاردان نياز داره

میگم از این اتفاق ها تو دنیای اطراف ما خیلی زیاده. یادمه یه بار یه انشای خیلی توپ نوشته بودم با کلی جزییات معلمه بهم 10 داد چون مطمئن بود از جایی کپی کردم!

وقتی خوندم ترسیدم نکنه با بچه ها تو مدرسه همچین کاری کنم از سر دشمنی که نه مطمئنم. اما بعضی وقتا خیلی اذیت می کنن. می دونم واسه تازه کاریمه. هر روز خودم بررسی می کنم سعی می کنم بهتر درس بدم بالاخره درستش می کنم.

گیس گلابتون اونها واقعا کار بدی کردن. اما تو واقعا یادت نمی آد چه کرده بودی که به نظر اونها الگوی بدی بودی برای بقیه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

خانم دکتر سلام: میخوام از شما بسیار تشکر کنم بابت مطلبی که نوشتید و من مطمئنم این مورد رو خیلی از همه ی ما داریم در خصوص معلم ، پدر و مادر و ... نوشته شما همچنین من رو خیلی متاثر کرد و خیلی به فکر فرو برد و البته نکته بسیار جالبی رو برای من متباتر کرد که دوست دارم براتون شرح بدم. همه ی ما حتما با یک ماموریت و یا یک کار بخصوص به این دنیاآمدیم و این کار و یا (ها) حتما میبایست انجام بشه شما فکر میکنید اون معلم و یا مدیر محبوب شما خوش چقدر از ماموریتش در زندگی دروه؟ نکته جالب اینکه سیستم این دنیا که باب هست بهش کائنات میگیم هروز به نوعی برگه ماموریت مارو دستمون میده ولی ما ظاهرا همش اون رو زیز کارهای دیگه قرار میدیم ولی باور کنید یک روز اون برگه بطور عجیبی برای ما تجلی خاص پیدا میکنه و ما بالاخره اون کاررو انجام میدیم نکته بعدی: ما تمام کارهایی که انجام میدیم نوعی ماموریت زندگی ماست مثلا شما ماموریت دیگری جز نوشتن دارید مثل اینکهماموریت دارید که همسر ایده الی باشید و یا یک جراح عالی و یا برگزارکننده سمینارهای مختلف ووو.. انتهای کلام میخواستم برای مدیر و معلم شما به همراه شما دعا کنم و آرزو کنم که انشاا.. اونا هم ماموریتهای زندگیشون رو خوب به انجام برسونن دست خدا همیشه همراه شما هست.

واقعا وای بر مردمانی که گل های نوشکفته را پرپر می کنند.....من سال دوم دبیرستان معلم ریاضی مادرم را خواست.....به او گفت دختر شما (من) بیشتر از این نمی کشد برای ادامه تحصیل...و بهتر است گل دوزی یاد بگیرد { دقیفا همین را گفته بود} جلسه تشکیل دادند و همه معلمین .مدیر و دیگران را وقتی اشک مادرم را دیدند قرار شد تا آخر سال آنجا بمانم. سال بعد نهایی دیفرانسیل 20 شدم. و نه نتنها خانه نشین گلدوز نشدم که الان دانشجو دکترا هستم.......

سلام واي چه عالي راستش منم با نظر مليسا موافقم شما قلم خوبي دارين از اين لحاظ كه نوشتتون ادم رو خسته نميكنه و شورو شوق داره و اينكه خواننده ترغيب ميشه تا انتها ي متن بخونه تازه وقتي تموم ميشه ناراحتم ميشه چرا زود تموم شد . آرزوي منم اينه بتونم بنويسم من دوم ابتدايي بودم يه بلوز براي نوشتم يه داستان كه الان يادم نمياد جايزه گرفتم. اميدوارم بنويسي و موفق باشي.

وای !ترسیدم .نکنه نا خواسته منم با عث پر پر شدن استعداد کسی بشم !خیلی سخته . ملیسا راست میگه شما دست به قلمتون عالیه .ضمن اینکه وقتی مشکل کسی رو بررسی می کنید دقیقا مشکل رو شناسایی می کنید ومورد هدف قرارش می دید .

من همیشه از درس انشا فراری بودم یادم هست که معلم ادبیات دبیرستانم را خیلی خیلی دوست داشتم اما موقع زنگ انشا که می شد بهانه ای جور می کردم که سر کلاس نباشم بیشتر این بهانه ها هم شرکت در مسابقات شطرنج بود از نشوتن انشا بیزار بودم گاهی حتی به پدرم می گفتم برایم بنویسد و چقدر هم خوب می نوشت تا همین چند سال پیش از نوشتن می ترسیدم خیلی زیاد دوست داشتم بنویسم و همیشه وقتی نوشته های خوب انسان های معمولی را می خواندم حسرت می خوردم و می گفتم کاش من هم می توانستم بنویسم و بالاخره نوشتم بر ترسم غلبه کردم و نوشتم. برای خودم عالی بود برای منی که از نوشتن وحشت داشتم کار فوق العاده ای بود من هم با ملیسا موافقم تو نویسنده خوبی هستی گاهی چنان عبارات جالب و دلنشینی به کار می بری که من حظ می کنم

چه جالب منه هم همیشه فکر می کردم هیچ استعدادی تو نویسندگی ندارم چون همیشه معلم ها ایرادهای عجیب از انشاهای من می گرفتند.

من خوندن آرشیو رو دوست دارم، درواقع خوندن سایت شما رو دوست دارم. اجازه دارم یه خاطره مرتبط تعریف کنم؟
من همیشه در دوران تحصیل شاگرد اول و محبوب همکلاسی ها و معلم ها بودم. اما خب معلم هایی هم بودند که منو دوست نداشتند. از جمله معلم ادبیات دوران راهنمایی. من انشاهای خوبی می نوشتم. یعنی در مقایسه با انشای بقیه همکلاسی ها انشاهای من خوب بود. شاید به این دلیل بود که من زیاد کتاب می خوندم. سال اول راهنمایی یه انشا نوشته بودم که وقتی سر کلاس خوندم خانم معلم باور نکرد که اونو خودم نوشته باشم. باور نکردنش از نگاهش پیدا بود. رو کرد به کلاس و گفت آفرین به الطافی انشای خوبی نوشته اما حتما از یه بزرگتر کمک گرفته، کمک گرفتن از بزرگترها اصلا ایرادی نداره اما ما نباید دروغ بگیم و حتما باید بگیم که از کسی کمک گرفتیم. و من مجبور شدم به دروغ بگم که بله من از خواهرم کمک گرفته ام. برای همین هم نمره 18 به من دادند.