عادت ماه شهریور، عادت ملاقات با خود است. شرح چگونگی انجام این عادت در پست عادت خوب شهریور نوشته شده است. پارسال و امسال در اینستاگرام نظرسنجی کردم تا بدانم چند درصد همراهان عزیز این عادت را تمرین می‌کنند. متأسفانه پارسال و امسال فقط حدود 30 % یاران، همراه این عادت ارزشمند بودند. دلیل را پرسیدم. چنین دلایلی عنوان شد:
- خیلی سرم شلوغه
- کسی نیست از بچه‌ام مراقبت کنه
- باید مواظب مادرم باشم
- درگیر تهیه جهیزیه هستم
- حالم خوب نیست
- انرژی ندارم
- چند وقته هیچ کاری نمی‌کنم چون حال بدی دارم
.
.
.
و این دلایل و بهانه‌ها ادامه داشت.
بهانه‌ها به دو دسته تقسیم می‌شدند:
- 1-نداشتن انرژی و حال خوب
- 2-مشغله زیاد
به نظر می‌آید بعضی دوستان فلسفه انجام این عادت را نمی‌دانند. عادت شهریورماه، ملاقات با خود اگر در شما نهادینه شود، با خویشتن خود پیوند خواهید خورد. وقتی به خود مهر و محبت کنید حالتان خوب می‌شود. نداشتن حال خوب را بهانه نکنید. اگر حال شما خوب نیست، باید کاری کنید. اگر در حال بد و احساس قربانی بودن غرق شوید، هرروز حالتان بدتر می‌شود. منتظر نشوید اول حالتان خوب شود و بعداً کاری در جهت مراقبت از خود و ملاقات با خود انجام بدهید. بلکه همین حالا که حالتان خوب نیست، کاری بکنید. یک ساعت موبایل و تلویزیون و حتی کتاب را کنار بگذارید و کاری انجام بدهید. فرض کنید دوست عزیزی به دیدن شما می‌آید و قرار است شما او را سرگرم کنید. شما سلیقه او را به‌خوبی می‌شناسید و می‌دانید چه چیزهایی او را خوشحال می‌کند. بعلاوه از صمیم قلب می‌خواهید به او خوش بگذرد. فقط یک ساعت زمان ملاقات با او دارید. چه می‌کنید؟
ممکن است بخواهید کاری برای زیبا شدن کنید: حمام کنید. سپس جلوی آینه بنشینید و موهایتان را شانه کنید. کمی آرایش کنید. لباس خوبی بپوشید. یا ناخن‌هایتان را سوهان بکشید و لاک بزنید. اگر این کارها را سر فرصت و بدون عجله انجام بدهید تقریباً یک ساعت طول می‌کشند.
یا ممکن است بخواهید آشپزی کنید و غذای خوشمزه یا کیک عالی بپزید.
ممکن است بخواهید به گلدان‌ها سروسامان بدهید.
ممکن است بخواهید شعر بنویسید.
ممکن است بخواهید این یک ساعت را صرف برنامه‌ریزی و خیال‌بافی شیرین کنید.
من نمی‌دانم می‌خواهید چه کنید، ولی اگر زمانی را برای تماس محبت‌آمیز با خود کنید، حتم دارم حالتان بهتر می‌شود.
دسته دوم دوستان که مشغله زیاد را بهانه می‌کنید، گویا توجه ندارید که اگر سرتان آن‌قدر شلوغ است که وقت ندارید به خودتان محبت کنید، به‌زودی به جمع دسته اول خواهید پیوست: جمع افسردگان و بدحالان. برنامه زندگی شما باید به‌گونه‌ای باشد که بتوانید گاهی اوقات بایستید و گل‌های خوشبو را ببویید و از لحظه لذت ببرید. اگر همیشه در حال دویدن هستید، دیر یا زود از پا خواهید افتاد. برنامه کاری خود را قدری سبک کنید. بچه کوچک یا مادر بیمار خود را گاهی اوقات به دیگران بسپارید و کمی به خودتان وقت بدهید. فرض می‌کنم شما مادر یک شیرخوار هستید و مادر و خواهرتان در شهر شما نیستند تا بچه را نگه دارند. این بچه، بابا که دارد! پدر این بچه نمی‌تواند یک ساعت در هفته مواظب بچه‌اش باشد؟! اگر چنین است، چیزی در ازدواج شما دارد خیلی اشتباه پیش می‌رود. همین حالا این مشکل را حل کنید وگرنه مشکل بزرگ و بزرگ و بزرگ‌تر خواهد شد. مادرتان بیمار است و شما دارید از او مراقبت می‌کند. دستتان درد نکند، ولی مراقبان بیمار باید مواظب خودشان باشند. اگر با کار زیاد خود را له‌ولورده کنند، به نفع بیمار نیست. شما نیاز دارید ازنظر روحی و جسمی خود را تروتازه کنید تا بتوانید وظیفه مراقبت از بیمار را به‌خوبی انجام بدهید. خواهری، برادری، یا پدری ندارید؟ اگر ندارید، یک روز پرستار بگیرید و تا فرصت استراحت پیدا کنید. شاید همسایه‌ای، آشنایی حاضر شود در مقابل دریافت وجهی از مادرتان مراقبت کند. شاید بدون هزینه و درراه رضای خدا این کار را انجام بدهد، به شرطی که شما درخواست کنید و خود را محق بدانید استراحت جسمی و فکری داشته باشید.
ملاقات با خود را جدی بگیرید وگرنه از خویشتن خویش جدا می‌افتید. مهم‌ترین فرد در دنیای ما، خودمان هستیم. اگر ما مراقبت خودمان نباشیم، چه کسی مراقبمان خواهد بود؟
بهانه‌ها را دور بریزید و زیرا بهانه‌ها فرصت شما را برای زندگی خوب از بین می‌برند.
