فرض کنیم دختری را به شما معرفی کرده اند. شما با هم ملاقات کرده اید و از او خوش تان آمده است. خواهشا خواهشا خواهشا مدام به او تلفن نکنید! مدام از او درخواست ملاقات نکنید! مدام پیامک نفرستید!
می دانم دل تان می خواهد هرچه زودتر همه حرف های تان را به او بزنید، هم شرط های تان را بگویید، هم شرط هایش را بشنوید و فوری هم قبول کنید! ولی این کار شما، دختر را دلزده و فراری می کند.
وقتی در کنارش هستید، تمام حواس تان را به او بدهید، به او گوش کنید، او را با محبت و تحسین تماشا کنید، مثل یک جنتلمن برایش در ماشین و در رستوران را باز کنید، وقتی می خواهد سر میز غذا بنشیند، برایش صندلی را عقب بکشید، کمک کنید که پالتویش را بپوشد. ولی....ولی وقتی خداحافظی می کنید، تا بیست و چهار ساعت به او زنگ نزنید! پیامک هم نفرستید! اجازه بدهید، دست کم یک روز در انتظار شما بماند و در موردتان فکر کند.
چند جلسه اول جلوی میل خود را به تماس های زود به زود و مکالمات طولانی بگیرید. پس از آن که او هم به شما تمایل نشان داد، می توانید هرقدر خواستید به او زنگ بزنید. وقتی زنی به مردی دل ببندد، تا آن سر دنیا دنبالش می آید، با بی پولی و بیماری می سازد، با بداخلاقی و کم محلی می سازد و تازه هر روز به دنبال راهی برای سازگارتر شدن با مردش می گردد. ولی اول باید به شما دل ببندد! پس از همان ساعت اول او را دلزده نکنید.
