اگر دختری را در محل کار یا تحصیل، پسندیده اید و قصد ازدواج دارید، می توانید مادر یا خواهر خود را برای خواستگاری جلو بفرستید یا می توانید ابتدا خودتان پا جلو بگذارید و از مناسب بودن او مطمئن شوید.
کدام راه بهتر است؟ جواب درست، بستگی به فرهنگ شما و شهرتان دارد. در بعضی شهرها اگر خودتان پا پیش بگذارید، دختر فکر می کند شما قصد بدی دارید. ممکن است برای دختر آبروریزی باشد.
در بعضی شهرها اگر مادر و خواهر خود را جلو بفرستید، به امل بودن و بچه ننه بودن متهم می شوید.
سنجیده عمل کنید. عرف را در نظر بگیرید. بهتر است با دوستان متاهل خود مشورت کنید.
اگر در خیابان خانمی را دیدید و مهرش به دلتان افتاد، درنگ نکنید. ممکن است هرگز دوباره او را نبینید. جلو بروید و مودبانه خود را معرفی کنید.
من...........(نام و نام خانوادگی) هستم. شغلم......است. قصدم خیر است. مایلم چند دقیقه با شما صحبت کنم.
اگر مادر همراه دختر باشد که چه بهتر! با مادر صحبت کنید. مادرها می دانند چطور وصلت را جوش بدهند.
اگر با خود دختر صحبت می کنید، یادتان باشد زل نزنید. نگاه های معنی دار نکنید. تته پته نکنید. آرام و خونسرد مقصود خود را بیان کنید. اگر خانم مایل نبود با شما صحبت کند، اصرار نکنید. عذرخواهی کنید و از او دور شوید. حتی از دور هم مراقب او نباشید یا او را تعقیب نکنید. بروید و دور دور شوید.
ولی اگر تمایل داشت، با چند سوال مطلب اصلی را بپرسید:
- مجرد است؟
- چند سال دارد؟
- چطور می توانید دوباره با او تماس بگیرید؟
اگر موافقت او را به دست آوردید، مکالمه را تمام کنید و از زمانی که برای تان گذاشته است تشکر کنید. منتظر دیدار بعدی باشید. همان جلسه اول تلاش نکنید ساعت ها با او حرف بزنید و به اصطلاح مخش را تلیت کنید! یکی دو روز به دختر فرصت خیال بافی بدهید و آنگاه با او تماس بگیرید.
برای ازدواج باید آرام آرام وارد عمل بشوید. سریش بازی و هول بازی، خانمها را فراری می دهد چون تصور می کنند قصد بدی در موردشان دارید.