این مطلب را من ننوشته ام و نمی دانم که نویسنده اش کیست. تصادفی به دستم رسید. البته به نظر من هیچ چیز تصادفی نیست. مطالب بسیار آموزنده ای دارد. شما را به خواندن آن دعوت می کنم.

من مردی چهل و یک ساله و مجرد هستم. کارمند دولت. خانه ندارم. ماشین دارم. فکر می کردم می توانم همیشه مجرد بمانم و با دوستانم خوش باشم. ولی دوستان همگی ازدواج کرده اند و من تنها مانده ام. دختران اطرافم همگی پر فیس و افاده هستند. من هم مردی سنتی وساده می باشم. دختری 21 ساله به من اظهار علاقه می کند. آیا ازدواج مناسبی می تواند باشد؟

من پسری 31 ساله هستم که به سمت مربی در دانشگاه کار می کنم. به دختری 8-7 کوچکتر از خودم دلبسته شده ام که دو سال پیش هم شاگرد خودم بود. یک ماه پیش دوباره او را دیدم. فوق می خواند و خوشبختانه هنوز مجرد است. با او در مورد یک مسئله علمی صحبت کردم و به همین بهانه موبایل او را گرفتم. حالا نمی دانم قدم اول را چطور بردارم. به خاطر شرایط شغلی ام برایم سخت است مثل زمان دانشجویی ام رفتار کنم، به نظرم نپخته است. چطور پخته رفتار کنم؟

من پسر 27 ساله، فوق لیسانس با وضعیت مالی خوب هستم. سر و وضع و قیافه ام هم بد نیست. در حرف زدن با خانم ها مشکلی ندارم. ولی اگر از خانمی خوشم بیاید نمی توانم بگویم. چند بار گفته ام، ولی وقتی جواب منفی گرفتم، تو ذوقم خورد و این باعث شده که مدتها تنها بمانم. دیروز در یک فروشگاه ورزشی چشمم به خانمی افتاد. این خانم ایده آل من بود. تا وقتی او در فروشگاه بود، من هم به بهانه خرید همانجا ایستادم. وقتی خواست سوار ماشین بشود، چند لحظه ای مرا تماشا کرد. وقتی دید، جلو بیا نیستم، سوار ماشینش شد و رفت!
نمی دانم چطوری سرصبحت باز کنم.

فرض کنیم دختری را به شما معرفی کرده اند. شما با هم ملاقات کرده اید و از او خوش تان آمده است.