من عکاس نیستم. استایلیست نیستم. فتوشاپ کار هم نیستم. این مقاله در مورد لنز و نور و زاویه عکاسی نیست. این مقاله در مورد چی بپوشید، چه رنگی بپوشید و یا چطوری آرایش کنید، نیست. این مقاله در مورد ترفندهای فتوشاپ برای رفع ایرادهای چهره هم نیست. این مقاله در مورد خودتان است، در مورد خود شما: سوژه اصلی عکس.
بعضی افراد شکایت دارند بسیار بدعکس هستند. من یکی از همان افراد بودم. قیافه من معمولی است. انتظار نداشتم عکسی شبیه به مرلین مونرو ازم دربیاید، ولی آخه عکس اینقدر داغون؟! نه تنها خودم بلکه بقیه هم از بدعکسی من متعجب می‌شدند.
آنقدر بدعکس بودم که بدم می‌آمد ازم عکس بگیرند. آن موقع ها ما با ذوق و شوق عکس می‌گرفتیم و باید صبر می‌کردیم حلقه 24 تایی فیلم تمام شود، بعد عکس را ظاهر می‌کردیم. یک ماه بعد از مهمانی، سفر و ... عکس مثل لولو سرخرمن خودم را می‌دیدم!
من دلم می‌خواست خوش عکس باشم. دلم می‌خواست بتوانم عکس خودم را به دیگران نشان بدهم. به همین دلیل شروع کردم به پیدا کردن راه خوش عکس شدن. تا این که بالاخره راز خوش عکسی را کشف کردم.
فهمیدم من از دوربین می‌ترسم و هروقت دوربین می‌بینم سعی می‌کنم از آن فرار کنم. به دوربین اخم می‌کنم. سرم را کج می‌کنم تا بخش کمتری از صورتم در عکس ظاهر شود. یک طرف دیگر را نگاه می‌کنم. انگار اگر به دوربین محل نگذارم، او هم به من محل نمی‌گذارد و عکس مرا ثبت نمی‌کند!
متوجه شدم باید ترسم از دوربین بریزد. هرقدر بیشتر از عکس گرفتن بدم بیاید و از دوربین فرار کنم، بدعکس تر می‌شوم. خوشبختانه الان دوربین‌ها دیجیتال است و شما می‌توانید بدون نگرانی 100 تا عکس بگیرید و همان موقع همه‌شان را تماشا کنید. لازم نیست یک ماه منتظر نتیجه کار باشید.
تمرین آشتی با دوربین عکاسی را آغاز کردم. لباس خوب می‌پوشیدم، سر و ضعم را مرتب میکردم از خواهرم خواهش میکردم 30-40 تا عکس پشت سرهم ازم بگیرد. من هم در عوض برای او چنین کاری انجام می‌دادم. این تمرین عکس گرفتن خیلی خوشایند بود، چون دو تا خواهر بودیم و هرطوری دلمان می‌خواست ژست می‌گرفتیم. کم کم جو ما را گرفته بود و مثل مدلها و هنرپیشه‌ها ژست می‌گرفتیم و اطوار می‌ریختیم. خودمان دو تا بودیم دیگه. کسی ما را یا عکسهای ما را نمی‌دید.
بعد عکسها را بررسی می‌کردیم تا ببینیم در کدام خوشگل شده‌ایم. چه کار کرده‌ایم؟ چه ژستی گرفته‌ایم؟ صورت آدمها از بعضی زاویه‌ها زیباتر است. مدلها و آدمهای خیلی خوشگل این موضوع را بخوبی می‌دانند و معمولاً همان زاویه خوشگل، صورتشان را به دوربین عرضه می‌کنند.
اگر بدعکس هستید، یک خانم دیگر که احساس میکند بدعکس است، پیدا کنید و با هم تمرین کنید. آنقدر عکس بگیرید که ترستان از دوربین بریزد و زاویه زیبای صورتتان و ژست مناسبتان را کشف کنید.
معمولاً لبخندی که قدری دندان را نشان بدهد، صورت را زیبا میکند. معمولاً مشتاقانه و با محبت به دوربین نگاه کردن، شما را زیباتر میکند. قبل از عکس گرفتن به چیزهای خوب فکر کنید تا انرژی مثبت اندیشی، صورتتان را زیبا کند. قبل از عکس گرفتن به آینه نگاه کنید. صورت و سرو وضعتان را چک کنید. بعد با خیال راحت عکس بگیرید.
بعضی آدمها خودخواه هستند و حاضر نیستند از شما عکس بگیرند. فقط دوست دارند شما از آنها عکس بگیرید، از بس که خودشیفته هستند. از آنها نخواهید از شما عکس بگیرند، چون آنقدر ازتان ایراد می‌گیرند که ته مانده اعتماد به نفستان را می‌خشکانند. از اول قرار بگذارید که هر دو نفر به تعداد مساوی از هم عکس بگیرید.
پس راز اصلی خوش عکس شدن، زیاد جلوی دوربین ایستادن و عکس گرفتن و پیدا کردن زاویه مناسب و ژست مناسب است.
بروید به طرف خوش عکس شدن. ببینم چه می‌کنید!
