چگونه انتقاد کنیم ولی نرنجانیم؟

گاهی اوقات که می خوام کاری رو درست کنم، خیلی با خودم کلنجار می رم که آیا دوباره صحبت کردن درباره اون موضوع همه چی رو بدتر نمی کنه؟ آیا باعث رنجش بیش تر نمیشه؟ بنابراین خودم رو کنار می کشم و سکوت می کنم فقط...
اما الان، تصمیم گرفتم بدون این که بخوام درباره کامنتم برای پست قبل توضیحی بدم، فقط معذرت خواهی کنم:

معذرت می خوام.

درود بر گيس گلابتون گرامي

چه حق و حقوقي يا نيازي ارزش انتقاد رو داره؟ مثلا" اگر همسايه اي بي ملاحظه داشته باشيم ، تا چه مرزي بايد صبور باشيم و انتقاد نكنيم؟ اگر طرف صحبت ما انتقاد پذير نباشه، يعني خيلي بي توجه و بي ملاحظه باشه چه طوري بايد انتقاد كنيم؟ سپاسگزارم كه پاسخ ميدهيد.

سلا گیس گلابتون عزیز. م. عالی بود. مخصوصا واسه من که یه عادت بدی دارم و تو همه چیز نظر یابیشتر انتقاد دارم.
چیزایی که اصلا بمن مربوط نیس
ممنون بازم ازین مطالب واسمون بزا رید. اگه میشه در مورد همدزدی کردن با دیگران هم بنویسید. چون من معمولا تو اروم کردم و همدردی کردن با دیگران خیلی مصنوعی رفتار میکنم. همینطور تعریف و تحسین دیگران.

خيلي عالي و كاربردي بود مرسي.

خانم دکتر عزیزم ممنون از این مطلب
سوالی که برای من پیش اومده اینه که مرز بین انتقاد و اعتراض چیه؟ چون ممکنه توی خیلی جاها توی جامعه مثلاً اتفاق ناعادلانه ای بیفته و به هر حال تموم بشه ... اگر این پیش نیازهای انتقاد رو در نظر بگیریم نباید اعصاب خود رو خورد کرده و اعتراض و انتقاد کنیم .... در حالیکه من فکر می کنم خیلی جاها حقمون ضایع میشه چون قبل از ما خیلی افراد راحت طلب انتقاد و اعتراض نکردن ... من تا جایی که حوصلم بکشه سعی می کنم در همچین جاهایی بی تفاوت نباشم .... نظر شما چیه؟

ممنونم، امیدوارم مباحث این قسمت ادامه پیدا کند. خیلی نکات ظریفی وجود دارد، مثل انتقاد از کارمندان و زیر دستان برای امور کاری، گاهی فکر میکنیم برای یک موضوع مهم کاری انتقاد میکنیم ولی در واقع شخصیت و عادات مخاطب را نشانه گرفته ایم. در مورد خانواده هم همینطور است. درست میگویی انگار که ما باور داریم که همه را باید درست کنیم ولی درواقع هدف اصلی این است که آنها همانطور باشند که ما میخواهیم.
یک نکته ی دیگر، گیس گلابتون یکی از مهارتهایی که یک آدم را جذاب می‌کند این است که مهارت بیان حرفهای خوب، همراهی و حتی دلداری دادن را بدون نصیحت کردن و راهکار نشان دادن، بلد باشد. بله، درست است، تو خوب بلدی. من هم میخواهم یادبگیرم، چطور شروع کنم؟ می توانی کمکم کنی؟

مرسی خیلی به این تذکر نیاز داشتم
کلا می خوام انتقاد نکنم ولی مدام دختر ایرادگیر ذهنم میگه انتقاد کن

چه خوب گفتی گیس گلابتون...اتفاقا این روز ها درگیر موضوعی بودم که این مطلب خیلی بهم کمک کرد...ممنونم...

گیس گلابتون جان من با بعضی جاهای حرفتون موافق نیستم. مثلا ایننکه کسی کالایی رو گرون میفروشه ما ازش نخریم و انتقاد هم نکنیم باعث میشه هیچ کس جلوی گرون فروش نایسته و اوضاع بدتر بشه و گرون فروشی بیشتر. یا مثلا اینکه کسی مطالب بدی در یایتش مینویسه ما انتقاد نکنیم و رد شیم باعث میشه فرزندان ما هم که از اینترنت استفاده می کنن از اون مطالب بد تغدیه کنن. به نظر حرفاتون تا وقتی موضوع شخصی و سلیقه ایس مثل امثلا خسیس بودن دوست ما یا بدلباس بودن اون یا کلا این جور چیزها درسته اما وقتی موضوع در سطح جامعس و افراد دیگر مثل اقشار ضعیف یا فرزندان ما هم تحت تاثیر اون موضوع هستن نمیشه سکوت کرد و گذشت. بلکه باید ایستاد و انتقاد کرد. امیدوارم تونسته باشم منظورمو برسونم

چه مطلب به موقعی.ممنونم

کتابی در مورد انتقاد سراغ دارم که دوست دارم به بقیه هم معرفی کنم:
"هیچکس کامل نیست" نوشته دکتر هندری وایزینگر/ ترجمه پریچهر معتمد گرجی
در ضمن خانم دکتر من مطالب زیادی از شما یاد گرفتم و وامدار شما هستم ولی فکر می کنم پاسختون به سوال من لحن مناسبی نداشت .... شاید هم من به عنوان یک آموزگار انتظار ملایمت بیشتری رو از شما دارم ولی خب بالاخره انسان است و ....
این پست شما رو با دقت خوندم ولی فکر می کنم "فرهنگ اعتراض" مبحث جداگانه ای هستش که مثالهاش توی کامنت hedie عزیز هم دیده میشه ....

انتقادات گاهی رنگ تخریب شخصیت به خود می گیرند. ایکاش کمی با هم مهربان باشیم

سلام خانم دکتر عزیز:)
این مطلبی که گذاشتید بسیار آموزنده و بسیار جالب بود برای من
فقط یه سوال بزرگ برای من پیش آورد.
معمولا انتقاد من از کسانی هست که خیلی بهشون نزدیک هستم و چون فکر میکنم خوب میشناسمشون این اجازه رو به خودم میدم که گاهی ازشون انتقاد کنم
بعضی وقتها وقتی حرفهای کلیشه ای همیشگی که بارها شنیدم رو می شنوم که حس قربانی بودن رو میخوان به من نشون بدن و میخوان دلسوزی بگیرن من از رفتارهای خودشون انتقاد میکنم که اشتباه از خودتونه ولی متوجه میشم که هم اون شخص ناراحت میشه و هم نمی پذیره!
به نظر شما توی این مواقع فقط باید سکوت کرد اینجوری اونم به حرفهای منفی خودش ادامه میده و حال من هم خراب میشه:)
اگه منو راهنمایی کنید ممنون میشم:*

عالى بود ، دقيقا متدي هست كه اينجا بكار ميبرن . واقعا هيچكس از هيچكس انتقاد نميكنه ، هرگز .
اما كوجكترين نكته ى مثبتو حتما ميگن ، خيلى مطلب خوبى بود . مرسي.💕

خانم دکتر ممنونم از پست ها و مطالب خوبتون.دوست داشتم در مورد نحوه ی روبه رو شدن با انتقاد هم می نوشتین؟

ممنون گیس گلابتون عزیز
کاملا باهاتون موافقم. اگر شخصی به همین عصبانیت با انتقادهای بیجا ما رو برنجاند چیکار کنیم؟ من در تمام دوران نوجوانی و تا پارسال که 32 ساله بودم خییییییلی خوش هیکل بودم. از پارسال به خاطر مشکل کلیوی ام مجبور شدم کورتون بخورم و یهویی در عرض چند ماه 12 کیلو چاق شدم. الان هرجا میرم افرادی هستند که تا منو میبینن میگن وااااااااااااااااااااااااای چقدر چاق شدی . چقدر بد شدی!!!! با همه که نمیشه قطع رابطه کرد! دوست هم ندارم همه جا جار بزنم که من مریضم. احساس میکنم با بیان و توضیح بیماریم بیمارتر میشم.با این جور افراد چطور باید رفتار کرد؟

من خیلی وقتها رک حرفمو میزنم !
دوستی داشتم که خیلی زودرنج بود! و البته بسیااااار موجود منفی ! یکی دو بار با لحن خیلی آرام و معمولی و به بهترین شکل ممکن بهش گفتم انقدر منفی نباش
این همه چیزخوب و مثبت برای قدردانی و شاد بودن داری
بعد دیدم فقط دارم خودمو اذیت یکنم و هی می شینم جمله م یسازم که نرنجونمش ولی حرفمو بهش بزنم، اونم نه می پذیره نه گوش میده ! به منم انرژی منفی میده! با اینکه دوست بدی نبود اما حال من رو خرب می کرد ، از زندگیم حذفش کردم
منظورم اینه که گاهی اگرطرف اخلاق روی اعصابی داره که با انتقاد دوستانه نمی پذیره و به شما هم حس خوبی منتقل نمی کنه
لازم نیست انقدر انتقادمون و ادامه بدیم تا هم طرف برنجه هم اعصاب جفتمون از بین بره ، راه حل های ساده تری هم وجود داره!!!
یاطرف رو فراموش کنید یا اگر حضورش توی زندگی شما، به هر دلیلی اجتناب ناپذیره ، اون رفتار رو نادیده بگیرید وبیخیالبشید
انتقادپذیری خصلتیه که دروجود خیلی از ما ها نیست متاسفانه
حتی اگر به بهترین شکل گفته بشه
پس به قول شما ، وقتی فایده نداره ، سکوت بهترین راه حله

سلام،
خیلی جالب بود، درسته، وقتی ما خودمون دوست نداریم ایراداتمون رو مدام تو سرمون بکوبن چرا انتظار داریم بقیه به خاطر همین کار از ما ممنون بشن؟ من تو خانواده ای بزرگ شدم که ایراد گرفتن از همدیگه یه جور مسابقه است. من سعی می کنم این کار رو نکنم ولی صدای دائمی ذهنم انتقاد از دیگرانه و این خیلی عذاب دهنده است که همونطور که اون روز بهم گفتید همش عیب ها رو می بینم. کاش یه راه حل عملی واسه ترک این عادت بد پیدا می کردم. بعضی وقتا سعی می کنم به جای دیدن عیب هر آدمی که از کنارم رد میشه یه خوبی توش پیدا کنم. خیلی وقتها جواب میده اما فکر می کنم چاره اصلی کار نیست چون همچنان دارم قضاوت می کنم و بی طرف نیستم.

خانم دکتر لطفا این نظر منو نمایش ندین .می خواستم بهتون پیشنهاد بدم که این فایل "روبه رو شدن با انتقاد "رو به صورت کامل درسایت برای فروش بگذارین.البته خودتون هر چی صلاح می دونین.چون به نظرم برای خیلی از انسانها نیاز هست که با این مهارت آشنا بشن.ممنونم ازتون.

سلام خانوم دکتر. به نظر من انتقاد زمانی سازنده هست که که بین دو نفر صمیمیت قلبی وجود داشته باشه. من و دوستان صمیمیم خیلی راحت همدیگر رو نقد میکنیم و چون از نیت قلبی هم آگاه هستیم هیچ وقت به دل نمیگیریم و در بیشتر موارد هم حق رو به دوست منتقد میدیم. اما اگر فردی که هیچ صمیمیتی با اون نداریم شروع به نقادی کنه اصلا خوشایند نیست (همونطور که خودتون هم اشاره کردین)

سلام دستتون درد نکنه لطفا از این جور مطالب رفتاری زیاد بذارید هم ما ها یک چیزی یاد میگیریم هم جامعه مون یواش یواش اصلاح میشه خواهش میکنم راجع به طرز صحبت کردن طوری که رو بقیه اثر مثبت بذاره و به حرفت گوش بدن بذارین
آخه من بلد نیستم هنگامی که حق با منه حرفم رو بزنم چون میبینم طرف به حرف من گوش نمیده منم مجبور میشم صدام رو ببرم بالا و میبینم که دیگه اصلا جرفم رو قبول نمیکنند ولی خیلی ها رو دیدم انقدر قشنگ حرف میزنند که همه حرفشون رو قبول میکنند

به نظر من گاهی باید سکوت کرد و گاهی باید بلد بود چطور انتقاد کرد.انتقاد رنجاننده معمولا چیزی رو در افراد تغییر نمیده بلکه فقط اونو عصبانی می کنه و حتی گاهی ممکنه شخص بر کارش بیشتر اصرار بورزه. ولی اگه با جمله های قشنگ گفته بشه سازنده هست.به نظر من بستگی به طرف مقابلت هم داره و نوع رابطه ای که با فرد داریم. مثلا ما وقتی دانشجو بودیم توی خوابگاه گاهی تا صبح می نشستیم و ایراد های هم رو به همدیگه می گفتیم ینی از دوستمون می خواستیم بهمون بگه چه ایرادی در من هست خیلی جالب بود و شیرین.به نظر من باید این مهارت رو یاد بگیریم که 1-چه کسی انتقاد روش موثره و اگه این فرد انتقاد پذیر نیست خودمونو خسته نکنیم2-ما باید چطور انتقاد رو مطرح کنیم که هم سازنده باشه و هم گزنده نباشه البته بحث زیاده ولی اینجا دیگه زیاد طولانی میشه

خانم دکتر شما در مورد بازاریابی و فروش هم مشاوره میدهید؟ یادرباره فن بیان برای جذب مشتری و بالا بردن فروش؟ چون میخواستم از طریق انلاین باهاتون صحبت کنم اول ببینم که تو زمینه کاریتون هست یا نه؟

جالب بود آناهیتای عزیز

من اصلا انتقاد نمیکنم ولی در برابر انتقاد های تند دیگران هم هیچ موضعی ندارم فکر کنم روی این قسمت باید کار کنم

ممنونم از مطالب آموزنده ات

گفته بودید دور بودن از آدمهای منفی بهترین راه حفظ انرزی مثبت است و من هم شدیدا به این موضوع معتقدم. اما مشکل اصلی من اینه که همسرم برعکس خودم بسیار انسان منفی ای است. وقتی با هم بیرون برویم دایم در حال ایراد گرفتن از مردم است. از رانندگی دیگرانٰ و لباس پوشیدن وحرف زدن وراه رفتن دیگران و خلاصه زمین و زمان مینالد!! حتی پدر و مادر و خواهرانش هم بهش میگن تو چرا همیشه داری مینالی!!! اگر یک صبح زیبای بارانی از خواب بلند شود به جای اینکه بگوید به به چه هوایی میگوید واااای حتما ترافیک میشه من نه میتونم ازش فاصله بگیرم نه میتونم از زندگیم حذفش کنم. همیشه هم بهش میگم پیش من حرف منفی نزن . پیش من از کسی انتقاد نکن ولی انگار غیر از حرفهای منفی چیز دیگری ندارد که بگوید! من چه کنم؟ خیلی سعی کرده ام ولی همسرم تغییر پذیر نیست. دست از تغییر دادنش برداشته ام. فقط میشه به من بگید جه کنم که منفی بافی های او انرزی من را نگیرد؟ ببخشید خیلی طولانی شد. ولی مجبور بودم چند تا مثال بزنم که شرایطم رو توضیح بدم !!

سلام گیس گلابتون نازنین و بسیار خانم
اول اینکه من قبلا عضو بودم به نام ماهگل هر کاری کردم بازیابیش کنم نشد که نشد و مجبور شدم دوباره عضو بشم تا حرفای در گلو ماندم رو به گوشتون برسونم
چقدر این مطلب رو دوست داشتم ولی خانوم دکتر نازنین یه سوال داشتم .. از دید تخصصی به نظرتون جوری که اون خانوم باردار ناراحت نشه بهتر نبود متوجه رفتار نادرستش بشه ؟ اینکه بگیم کاش شما هم در مورد کاهش وزن دوستتون اونجوری نمی گفتین یا هر حرف خوبی که ناراحت نشه ؟

بعد از خواندن این مطلب تازه فهمیدم که من چقدرر وقتایی که هیچ چیزی به سودم نبوده و حتی ممکنه به ضررم بوده باشه و هیچ ربطی به زندگیم نداشته انتقاد کردم،فقط هم از روی دلسوزی.. مرسی گیس گلابتون عزیزم از مطالب سودمندت
دیگه تا کسی ازم نپرسه انتقاد نمیکنم

سلام گیس گلابیتون عزیز،ممنونم از موضوعی که مطرح کردید.
یه سوال دارم ما یه خانواده 5 نفری هستیم. من بعضی اوقات انتقاد میکنم و شخص دوم قبول می کنه که کارش اشتباه بوده و گاهی اوقاتم قبول نمی کنه سوالم اینه که من هرچی میگم فایده ای نداشته حتی گفتم که تا خودت نخواهی تغییر کنی یا نخواهی فلان کار را انجام ندی هیچ اتفاقی نمی افته ، جالبه در مقابل حرف من میگه حوصله اشو ندارم!!! حوصله تغییر کردن و در واقعه نداره.من باید چیکار کنم؟؟؟ چون رفتار اون شخص بروی رفتار و برخورد و خیلی چیزای دیگه تاثیر می زاره و همین مسئله من و ناراحت میکنه
ممنون میشم راهنماییم کنید. منتظر پاسخ شما هستم

من با همش موافق نیستم مثلا اگه چیزی گرونه چرا نباید بگم؟ باید حقم خورده شه و اون آدم به رفتار زشتش ادامه بده؟؟؟.سکوت موجب عقب افتادگی ما شده.

سلام بر گیس گلابتون عزیز
من تازه با سایتتون آشنا شدم و خیلی خوشحالم .
سوالم اینه اگه تو یکی از اون سه شرایطی که برای انتقاد لازمه باشیم و شخصی که می خوایم ازش انتقاد کنیم باصلن آدم منطقی نباشه و خیلی هم خودخواه باشه چکار باید کرد؟ مخصوصا اگه اون شخص بابای آدم باشه و هر روز مجبور باشی ببینیش

من با ایراد گیری اطرافیانم خیلی میرنجم به خصوص کسی که مدام با ریز بینی در بین کار بزرگی که انجام میدم خدا نکنه ابراد کوچکی ببینه!یهو از کوره در می رم . یه خاطر این موضوع ناراحتم.

چه جالب! اگه لازم شد انتقاد کنید قبلش سه تا تحسین کنید. نکته مهمی بود! فکر کنم اینجوری حرفمون به دل طرف میشینه و احساس نمیکنه قصد داریم تخریبش کنیم بلکه هدف اصلاح و راهنماییه

یه سوالی دارم: از نظر شما ایرادی داره که من برای بعضی نظرات یا سوالا نظر می ذارم؟