اولین آموزگار من، مادرم است. او به من خواندن و نوشتن آموخت.
بزرگترین معلمم، پیرمردی نازنین است که دارفانی را وداع گفته. با مرگ او، تکهای از قلب من کنده شد و همراه او رفت. هر وقت به خانه کوچک و باغ زیبایش فکر میکنم، بغض گلویم را می فشرد. اولین بار که پس از پیمودن هزاران کیلومتر، وارد خانهاش شدم، نفس راحتی کشیدم و به خود گفتم: آخیش... بالاخره به خانه برگشتم... و خودم از فکری که از ذهنم گذشته بود، بکلی متعجب شدم.
سومین معلم بزرگم ازم خواسته نامش را در سایت ذکر نکنم. من همیشه به او مدیون هستم. تا پایان عمر.
دبی فورد، برایان تریسی و باربارا دی آنجلیس که افتخار ملاقات با آنها را نداشتم، ولی به صورت اینترنتی شاگرد آنها هستم، مسیر زندگی مرا بکلی تغییر دادند. دیدگاه مرا نسبت به زندگی عوض کردند و هزاران معلمی که در این مسیر داشتهام. معلمین عزیزم... از شما متشکرم.
روز معلم را به شما دوستانی که معلم و آموزگار هستید، تبریک میگویم.
راستی چند نفر گفتهاند قیافه من شبیه دبی فورد است. نظر شما چیه؟