گفته بودم که آدم خوشبخت آدمی است که خودش را دوست دارد، به خودش احترام می گذارد و خود را تایید می کند. به عبارت دیگر آدم خوشبخت می تواند عشق و محبت و تایید و احترام را از درون خودش دریافت کند.
آدم خوشبخت ایمان دارد که آدم خوبی است. باور دارد که کارهایش خیرخواهانه و بشردوستانه است.
آدم خوشبخت انتظار ندارد کامل و بی نقص باشد، ولی می داند که همیشه بهترین خویشتن خود را عرضه می کند و همواره بهترین تلاش خود را انجام می دهد.
آدم خوشبخت بخشنده است. نه تنها نسبت به سایرین، بلکه خودش را هم می بخشد و حمایت می کند.
آدم خوشبخت سخاوتمند است. نه فقط درباره دیگران که که با سخاوت و گشاده دستی از خودش هم مراقبت می کند.
به خاطر داشته باشیم ما چیزی را می توانیم به دیگران بدهیم که خود آن را داشته باشیم. ما وقتی می توانیم به دیگران عشق و محبت و احترام بدهیم که خودمان را دوست داشته باشیم، خودمان را محترم بدانیم و قلبمان سرشار از عشق و محبت باشد.
آدم خوشبخت زندگی متعادلی دارد.
زندگی یک بعد و یک جهت ندارد. دست کم شش بعد برای زندگی وجود دارد:
تندرستی
شغل و حرفه
پول
روابط عاشقانه و نزدیک
رشد شخصی (دانش و مهارت و رشد معنوی)
تفریحات
زندگی خود را از هر شش جهت بررسی کنید و مطمئن شوید که زندگی متعادلی دارید.
برای آسان شدن درک این مطلب "چرخ زندگی" خود را بکشید. در هر راستا از صفر تا صد به خود نمره بدهید.
کسی که درس خوانده، شغل خوبی دارد، کار خیر می کند، ولی پول کافی ندارد و ازدواج نکرده است، چرخ زندگی اش گرد نیست و نمی گردد!
کسی که ازدواج کرده، از نظر مالی تامین است، همه جور تفریحی برایش فراهم است ولی احساس بیکار بودن و بی هدف بودن دارد و به رشد شخصی خود نمی رسد و بخاطر افراط در خوشگذرانی یا ورزش نکردن و تنبلی، تندرست نیست، هم چرخ زندگی اش گرد نیست و نمی گردد.
ادامه دارد...
