بعضی افراد ادعا می‌کنند «مدیتیشن» یا «مراقبه» بر هر درد بی‌درمان دواست. آن‌ها می‌گویند با مراقبه، شما بر اضطراب، احساس پوچی و بی‌هدفی، احساس تنهایی و جدا افتادگی غلبه می‌کنید. می‌گویند با مراقبه به جهان هستی متصل می‌شوید و آرزوهای شما به‌سرعت برآورده می‌شود. گفته می‌شود مدیتیشن باعث سلامتی جسمی و بهبود بیماری‌ها می‌شود.
تردیدی نیست که مراقبه تأثیرات مثبت زیادی دارد، ولی درباره نیمه تاریک مراقبه کمتر صحبت می‌شود. در این مقاله خیال دارم بنویسم مراقبه در چه شرایطی مناسب نیست و انجام مدیتیشن تأثیر منفی و ناخوشایندی بر افراد دارد.
اضطراب شدید
اضطراب دنیای درونی شما را از افکار مزاحم و وسواسی و نشخوار فکری و بدگمانی می‌کند. با انجام مراقبه شما توجه و تمرکز را به درون ذهنتان می‌برید. این کار سبب می‌شود افکار مزاحم و ناخوشایند شدیدتر شوند.
افسردگی
افرادی که درگیر افسردگی هستند، ترجیح می‌دهند خود را از دیگران و از دنیا جدا کنند و زمان زیادی را در تنهایی بگذرانند. انجام مراقبه این تمایل ناسالم را تشدید می‌کند.
ترومای روحی
تروما سبب تجزیه ذهنی و حملات پانیک می‌شود. انجام مراقبه باعث ساختار عادی ذهن را تغییر می‌دهد و این تغییر در فردی که در حال دست‌وپنجه نرم کردن با تجزیه ذهنی است، چالش‌برانگیز است.
حمله‌های سایکوز
سایکوز یعنی جدا شدن از دنیای واقعی. مراقبه می‌تواند این جداشدگی را تشدید کند.
اعتیاد
اگر شخصی در حال حاضر به مواد مخدر یا الکل اعتیاد دارد، انجام مراقبه باعث می‌شود فرد نسبت به الکل و مواد مخدر ولع شدیدتری پیدا کند.
مراقبه یا مدیتیشن شما را به «درون افکارتان» می‌کشاند. اگر درون شما آشفته و ناآرام باشد، انجام مراقبه، آشفتگی و ناآرامی درونی شما را افزایش می‌دهد. اگر شما انجام مدیتیشن را چالش‌برانگیز و دشوار می‌یابید، بهتر است نوعی مراقبه را انجام دهید که شما را به «خارج از خودتان» هدایت می‌کند. کاری را انجام دهید که همه هوش و حواستان را درگیر می‌کند و به‌این‌ترتیب شما از آشفتگی درونتان دور می‌شوید و فرصتی برای تجدیدقوا پیدا می‌کنید. برای من ورز دادن خمیر نان و پختن کیک نوعی مراقبه است که بشدت ذهنم را آرام و شاد می‌کند. برای شما ممکن است پیاده‌روی، کوهنوردی، ماهیگیری، شنا، دوچرخه‌سواری، باغبانی و ... نوعی مراقبه باشد.
ترجمه آزاد از مقاله سایکولوژی تودی (یکی از معتبرترین مجلات روانشناسی) لینک به مقاله
حالا نوبت شماست:
- آیا تابه‌حال مراقبه انجام دادید؟
- چه تجربه‌ای از انجام مراقبه دارید؟
- کدام نوع مراقبه برای شما مناسب‌تر است؟ مدیتیشن سنتی که شما را به درون هدایت می‌کند یا مراقبه با انجام کار که شما را به بیرون از خودتان می‌کشاند؟
پی‌نوشت: من سالها مراقبه انجام داده‌ام و آن را بسیار دوست دارم. اگر گیس گلابتونی قدیمی باشید، می‌دانید که بارها نوشته‌ام 15-14 بار برای شرکت در مراقبه‌های دسته‌جمعی به هند رفته‌ام. اولین که رمانی که نوشتم (هزار دل) ماجرای سفر به هند است. من درباره مراقبه اطلاعات نسبتاً زیادی دارم.
