قدری در مورد آدم های موفق بگویم. آدم موفق، مثبت اندیش و عملگراست. این روزها در مورد مثبت اندیشی زیاد می شنویم. مرتب به ما گفته می شود که مثبت فکر کن! مثبت باش! ولی یادتان باشد برای موفق بودن، مثبت اندیشی به تنهایی کافی نیست. آدم مثبت اندیش بدون عمل، خیلی زود به یک خیالباف هپروتی تبدیل می شود.
آدم موفق و مثبت اندیش کسی است که همیشه تعبیر خوبی از وقایع دارد و در هر واقعه ای، درسی را یاد می گیرد و از خود می پرسد: "راه حل چیست؟" سپس راه حل را پیدا می کند و فوری اقدام می کند.
آدم ناموفق، هر واقعه ای را به بدترین شکل تعبیر می کند. به جای راه حل، دنبال "مقصر" می گردد. به جای اقدام، در اشک و آه و حسرت گیر می افتد.
در مورد خانم های مجرد یک مثال می زنم:
فرض کنید که شما دختر مجردی هستید و در محل کار با مرد خوش قیافه ای آشنا می شوید. او شما را به صرف یک فنجان چای دعوت می کند و به شما می گوید که قصد ازدواج ندارد، ولی دلش می خواهد که با شما دوست باشد.
آدم موفق به خود می گوید: "اوه! من جذاب هستم که چنین مرد خوش قیافه ای دلش می خواهد با من دوست باشد.:
من جذاب هستم!
من جذاب هستم!
من جذاب هستم!
"از طرفی من می خواهم ازدواج کنم و دنبال یک رابطه بی سرانجام نیستم. حالا چه باید بکنم؟"
بعد دنبال راه حل می گردد. (یک راه حل هم وجود نداردها! به تعداد آدم ها راه حل وجود دارد)
آدم ناموفق به خود می گوید: " من جلف هستم که یک مرد به خود اجازه می دهد چنین پیشنهادی به من بکند..."
"من به درد ازدواج نمی خورم..."
"همه مردهای خوش قیافه فاسد هستند!"
"هیچ مردی قصد ازدواج ندارد!"
به عبارت دیگر آدم ناموفق به خود می گوید یا من به اندازه کافی خوب نیستم یا آن مرد، آدم بدی است.
پس از چنین برداشت های منفی و غیرسازنده ای، با اشک و آه و زاری در خانه خودش را حبس می کند.
شما جزو کدام دسته هستید؟
مثبت اندیش و عملگرا و موفق؟
یا منفی گرا و قربانی و ناموفق؟