من از رئیسم متنفرم!

سلام ، تکرار عبارات تاکیدی مثبت هم می تونه به شما کمک کنه مثلا " من در محیط کارم در آرامشم". اما واقعا همان طور که خانم دکتر گفتن اگر حس مثبتی نسبت به شخص پیدا کنید همه چیز بهتر میشه. منم این تجره رو دارم

من هم یک تجربه دارم در این زمینه...تو یک کارخونه مشغول به کار شدم بعد از سه ماه با مشاجره زدم بیرون...الان که فکر میکنم میگم شاید باید بیشتر روی مساله کار میکردم

سلام
من هم یک رییس بداخلاق دارم.دو ساله و نیمه که دارم پیشش کار میکنم و زجر می کشم.واقعا کل همکارا رو از هم پاشوند به خاطر کارهاش.من کارمند بانک هستم و توی شعبه ی قبلی خیلی خیلی راحت و آسوده خیال بودم.اما اینجا...
وقتی می بینم هر کارمند خانمی رو میارن تو این شعبه بعد از دو سه ماه شرایطو تحمل نمی کنه و داد و فریاد راه می ندازه و راحت جابجاش می کنن یه شعبه دیگه فقط من از قدیمیا موندم اعصابم خورد میشه.
بارها و بارها درخواست جابجایی دادم ولی یه جوری رییس چوب لای چرخ می اندازه چون کارمند معذرت می خوام حمال تر ازمن که همه ی کارهاش رو انجام بده سراغ نداره

مشکل رییس من اینه که برخلاف رییس های بد دیگه اصلا درونش رو از چهرش بروز نمی ده.خیلی قیافه ی به ظاهر مهربونی داره.کت و شلوار اتو کرده می پوشه...هر روز سر وقت سر کار حاضره و اصلا صداش رو بالا نمی بره یا حرف رکیک نمی زنه که براش پرونده سازی بشه.یه جوری زیر پوستی بقیه رو آزار روانی میده.یعنی اونایی که از دور می بیننش به هیچ وجه نمی تونند عمق زجری که ما می کشیم رو درک نمی کنند.
نوشته های بالا رو هم خوندم ولی علاقه ای به انجام دادنش ندارم! من اوایل کار خیلی به ایشون لطف می کردم و هر مسافرت که می رفتم برای خودش و بچه هاش کادو می خریدم ولی حالا دیگه ذهن من به این نتیجه رسیده که این آقا از نظر ذهنی مشکل داره و دست خودشم نیست کارهایی که می کنه باید فقط تحمل کرد.اگه شرایط کار ایجاب می کنه اینجوری باشه پس چرا هیچ کدوم از رییس شعبه های دیگه اینجوری نیستن؟؟؟
ببخشید درد و دلم طولانی شد.

وای چرا اینهمه غلط املایی دارم همششششششششششش

شاید اینی که می خوام بگم از نظر شما درست نباشه و اگه دوست دای حذفش کن اگه فکر میکنی ممکنه اثرش خوب نباشه: من چند سال تو یه شهر دور و غریب با درامد خوب و امکانات خوب از نظرمالی کار کردم. هنوز که فرکر میکنم میبینم راهی جز استعفا نبود. واقعا عذاب کشیدم ماجرای مفصلی داره رییسی داشتم هم از نظر اخلاقی بد بود و هم از نظر اخلاق حرفه ای یه روز آدمو به عرش میبرد و باعث حسادت خیلی زیاد همکارای خانمم میشد و باعث چه زیراب زنی ها که نشد. و یه روز منو ضرب در 0 میکرد. من به هیچوجه اهل گریه تواین موقع ها نیستم ولی هفته ای نبود که گریه ی یکی رودر نیاره و از طرفی مشکلات زیاد دیگه ای همایجاد کرد که اینجا جاش نیست واقعا هر وقت فرکر میکنممیبینم نمیشد هیچ جوری روندرو بهبود داد و یا من هنوز نمیتونم بفهمم اون چه خوبی داشت؟ جز یکی دو مورد که اصلا به جای بدیهاشو نمیگرفت و منهمی اوندرامد که در زمان خودش رویایی بود رو رها کردم و الان بافتنی میفروشم ولی راضی ترم والبته خیلیا میگن من اشتباه کردم که اون شرایطو رها کردم.

کاملا این حرف رو قبول دارم. نه ساله اینجا دارم کار میکنم. مدیران قبلی، همه این سالها کنارم بوده اند. مدیریت چند ماهه عوض شده. فرصت میخواست تا خودمو بهش ثابت کنم. یه وضعیت بدی بود. هر روز جنگ اعصاب!!!! حتی گاهی به فکر رفتن می افتادم. یک روز فکر کردم باید بمانم و شرایط را عوض کنم. همین کار را کردم. من آدمی نبودم که در محیط اعصاب خرد کن بمانم. ماندم و شرایط را خوب کردم. الان رئیسم به هیچ عنوان اجازه جابجایی مرا نمیدهد!