دروغ بزرگ: خواستن پول، غیراخلاقی و غیرمعنوی است!
واقعیت این است که پول به خودی خود نه خوب است و نه بد. اگر یک دسته اسکناس ده هزارتومانی را روی میز بگذارید، چه اتفاقی می افتد؟ هیچ! اگر آن دسته اسکناس سال ها روی میز باقی بماند، هیچ کار بد یا خوبی ازش سر نمی زند. چون پول در ذات خود خوبی یا بدی ندارد. خوبی یا بدی در قلب ماست.
پول مثل یک ذره بین صفات ما را درشت تر می کند. اگر آدم خبیث و زورگویی باشیم، فرصت بیشتری برای آزار دادن مردم بدست می آوریم. اگر آدم خوش قلب و بخشنده ای باشیم، هم فرصت بیشتری برای خدمت به مردم و کمک رسانی پیدا می کنیم.
برای این که بتوانید پول بیشتری بدست بیاورید، باید با پول دوست باشید. برای این که با پول دوست شوید، باید احساسات مثبت و خوبی در مورد آن داشته باشید. پس وقتی به پول فکر می کنید، به خاطر بیاورید اگر پول کافی داشته باشید:
- می توانید با آرامش خاطر پیر شوید، زیرا می دانید در دوران سالخوردگی پول کافی برای مراقبت از خود دارید،
- می توانید همیشه کارهای دلخواه خود را انجام بدهید و از زندگی لذت ببرید. دیگر لازم نیست یک سال چشم انتظار یک هفته تعطیلات و مسافرت باشید.
- می توانید آدم راستگویی باشید، از رشوه و اختلاس دور باشید، زیرا درمانده نیستید. هنگامی که کسی بخواهد شما را برای امر خلافی با پول وسوسه کند، می توانید با قدرت جلوی او بایستید.
- می توانید به آدم ها کمک کنید، زیرا هم وقت آزاد دارید و هم پول کافی.
- می توانید آرمان های زیبایی را که برای دنیا دارید، به واقعیت تبدیل کنید.
پیامبر عزیز ما میگوید: «اَلکادُّ لِعِیالِهِ کَالْمُجاهدِ فی سَبیلِ الله کسی که برای اداره
زندگی خانواده اش تلاش می کند، مانند کسی است که در راه خدا جهاد می کند».
یادمان باشد که در راه کسب پول و استقلال مالی، شخصیت ما رشد می کند و اعتماد به نفس پیدا می کنیم. مسئله فقط کسب پول نیست بلکه پیمودن راهی که برای کسب آن طی می کنیم، مهم تر است. اعتماد به نفس و قدرت شخصیت و متبلور شدن گوهر وجودی انسان مهم تر است. هر کدام از ما چیزی برای عرضه به دنیا داریم. در راه کسب روزی آن گوهر را کشف می کنیم و به جهان ارائه می دهیم.
