چهار) تقدیم به آقای پ

دوست من بگذار یک داستان واقعی از تجربه خودم برایت بگویم.

سالها پیش من شاهد رابطه ی نه چندان متعارف دختر و پسری بودم. دختری که تقریبا اصلا در تراز و شان آن پسر نبود. هیچ یک خویش و قوم من نبودند. این دو ازدواج کردند و حاصل این ازدواج پسری بود. بعد از کشمکش های فراوان جدا شدند و پدر (همان پسر ابتدای داستان) مجددا ازدواج کرد. اولین باری که زن بابا (دختری برازنده بود و تجربه مادری که نداشت هیچ. اولین ازدواجش بود) با آب و تاب از مادریش تعریف کرد. و آن پسرک را پسرم پسرم خطاب می کرد. و با اصرار فراوان جملات تاکیدی بکار می برد مبنی بر مالکیت آن پسر.....من با وجود تردید هرگز با او برخوردی نداشتم. سالها گذشت و روابط ما ادامه داشت. به ادعای خود این خانم تنها دوستانشان بودیم که آن ها ترک نکرده و به او طعنه ای نزده بودیم. پسر او را مادر صدا می کرد .....چند سالی بعد این خانم مادر شد و من می دیدم تفاوتی در رفتار او وجود ندارد. ولی همه ی اینها را گفتم که بگویم وقتی به دیدن فرزند تازه متولد رفتیم مادر این خانم در پاسخ به تبریک که من که "خب مادر بزرگ شدید مبارکه" گفت "بار دوم است و من نوه داشتم" ....من دیدم که باور دارند و وقتی خودت چیزی را باور کنی بقیه هم باور می کنند و خواهند کرد. چند وقت پیش متوجه شدم ناخودآگاه وقتی تماس می گیرم به پسر (که اکنون نوجوانیست) می گویم مامان هست؟
به نظرم تصویر ذهنی مثبت نداریم و افرادی مثل شما صف شکن هستید و به مدد ارتباطات مجازی این موضوع سریعتر جا خواهد افتاد. مطمئنم.

منم یه مادر ناتنی ام.خیلی دلم میخواست یه جا باشه که راجع بع مشکلاتم بنویسم که داره خفم میکنه.ممنونم

داره یه اتفاقایی تو زندگی من میافته، انکان اینکه مادر نا تنی بشم خلی زیاد شده، یه خواستگار 3 ساله که برای داشتن و بودن من توی زندگیش خیلی کارها انجام داده دارم میخوانم و فکر میکنم میشه با ی دختر بچه 5 ساله کنار اومد من از پسش بر میام اما مشکل تفاوت دیدگاه من با جامعه س مهمترین دلیلی که نمی خوام توی این جامعه بچه داشته باشم اونم دختر. به این فکر میکنم که چقد از الان سر درست و اشتباههای زندگی باید و نباید ها ادمای زیاد خیلی زیادی مخالف عقایدم هستن به یه بچه دروغ بگم؟ با عقایدی که بهشون اعتقاد ندارم بزرگش کنم؟

سلام گیسو جون.پست من بی ربط نیست.من یه خواهر ناتنی هستم.مادرم 5 تا بچه ناتنی بزرگ کرده.وقتی 18 سالش بوده ازدواج کرده و اونموقع پدرم 5 تا بچه داشته و همسرش جوون مرده بوده.مادرم هر 5 تاشون رو با عشق بزرگ کرده.بعد فوت پدرم دوتا برادر بزرگام دیگه خونمون نمیان ولی دوتا خواهرام و یه برادرم همیشه میان و میرن.برادرم همیشه به مادرم سر میزنه حتی بیشتر از برادر تنی خودم.مادرم هم باور کن اونها رو بیشتر ازما دوست داره.خدانکنه زنگ بزنه اونا جواب ندن من بارها شاهد بودم دلش مثل مادرها هزار راه میره.تا نتونه باهاشون تماس بگیره دلش اروم نمیشه.منم همشون رو دوست دارم مثل جونم اونا با خواهر و برادرای خودم هیچ فرقی ندارن.امیدوارم منم براشون همینجوری باشم

من هم یکمادر ناتنی هستم .مادر دو پسر 23 و 19 ساله . خودم هم 32 ساله ام . همین دو هفته پیش یک دعوای حسابی وحشتناک با همسرم سر بچه ها داشتم که زندگی ام رو دچار یک چالش بزرگ کرد .. خیلی بد . از خودم بیزارم . ناخواسته شدم مادر ناتنی ... شدم زن بابا ... چقدر بد ونفرت انگیز است .

salam . khyli vaghte in ghesmat ro up nakardid

سلام سي وشش ساله هستم مجردم مادر ناتني ندارم درايران بزرگ شده ام ودر ايران زندگي ميكنم در خانواده اي مذهبي وسنتي بزرگ شده ام قصدم فقط اطلاع رساني بود

گیسو جونم من هم اگر کسی اسمم را بدون پسوند یا پیشوند ( همون جان و خانوم و از این القاب) صدا کند به طرز بدی عصبی میشوم . شاید به نظرتون خیلی مسخره بیاد ولی چون خودم حتی بچه های کوچک رو هم با جان خطاب میکنم انتظار دارم که بقیه هم رعایت کنند .. حالا فکر کن که همسرم و خانواده اش به عمد دست گذاشته اند بروی این قضیه!

اتفاقا برايم سوال بود كه چرا پسر را روز تولدش موقع كادو دادن نبوسيده ايد زن وشوهر بعد از جاري شدن صيغه طلاق به يكديگر نامحرم ميشوند ولي فرزندان انها تا ابد از نظر شرع به پدر يا مادر ناتني محرم هستند

میدونم سنی از ما گذشته و باید شرمون رو از سر زندگی بابا کم کنیم ولی هیچوقت نمیتونم کسی رو به عنوان زن بابا تصور کنم حتی بعد از اینکه خونه بابا رو ترک کنم شاید باور نکنی ولی ساعتها فکر میکنم بعد ازدواج!!! باید هفته ای چند بار و چطوری به بابا سر بزنم و کارهاشو بکنم تا خیالم راحت باشه ؟
ببعضی وقتها هم فکر میکنم اگه برای بابا یه دختر سن بالا که بهش بخوره پیدا کنم بد نیست ولی چطوری تحمل کنم این شرایط رو؟ البته اگه ازدواجی برای ما پیش بیاد!

سلام
با اینکه گفتید کامنت های غیر مادران ناتنی رو حذف می کنید، این کامنت رو برای خودتون می گذارم. چون اگر حذف هم بشه، قبل از حذف می بینیدش.
من خواست وبلاگ پوران عزیز رو به شما معرفی کنم. البته شاید ایشون رو بشناسید، اما اگر نمی شناسید یه خانم شاغل و تحصیلکرده بسیار با فرهنگ و مهربون که مادر ناتنی دو پسر بزرگسال هست و قلم بسیار شیوا و طنر فوق العاده ای داره. ممکنه خوندن نوشته های اون، کمک کنه حس های بهتر و بهتری هم نسبت به شرایط پیدا کنید. به خصوص که ایشون طنز نویسه و واقعا خوندن مطالبش لذت بخش.
وبلاگ زن بابای امروزی - پوران ایران
http://zanbaba88.blogsky.com/

البته این وبلاگ اولشونه که برای خوندن سوابق و آرشیو باید از اینجا شروع کنید:

http://www.zanbaba88.blogfa.com/

سلام چه خوب شد حرف دلم رازدی !زن بابا بودن هم از کابوس های من است !مخصوصاوقتی گاه وبی گاه زمانی که فکر میکنی بامحبت وخود را به سختی انداختن دل فرزند خوانده ات را به دست آورده ای از او می شنوی که "تو که مامان من نیستی هربچه ای فقط یه مامان داره اینو مامانم گفته!"تابوی من هم این کلمه است ووقتی از کسی می شنوم باخودم می گویم "منومیگه ؟من کجام شبیه زن باباهاست!"

گيس گلابتون، گفتي كه كامنت‌هاي نامربوط را حذف مي كني، مي دانم. من هم كه مجردم و نامربوط اما فقط خواستم بگويم كه مادر آقاي پ زن عاقلي است با دادن اين دستور. وقتي مادر، مادر بزرگ، خواهر، عمه و يا خاله كسي هستيم كه قرار است با مادر ناتني زندگي كند، «عــــــــــاقلانه» رفتار كنيم. نه فقط محدود به دستوري شبيه دستور مادر آقاي پ، در همه موارد ديگر مربوط به مراودات مادر ناتني و فرزندخوانده؛ سعي كنيم اطرافيانِ عاقل و باانصاف و مصلحت‌انديشي باشيم، اين‌ها از تني و غير تني بودن مهمتر هستند.

به نظر من شما انسانیتتون فراتر از این واژه هاست هرچند شاید خواه ناخواه گاهی بعث رنجشی کوچولو بشود اما این از ارزش و محبت شما در حق پسر کم نمی کند.مگر ممکن است انسانی خلاق و والا به ما که اصلا ندیده و نمیشناسد اینقدر با در اختیار گذاشتن تجارب ارزشمندش کمک و محبت کند اما در حق پسری جوان چنین نباشد.محال ممکن است. گیس گلاب نازنین شما فراتر از این کلمات هستی .زنده باشی ایشالله

سلام :)
در ارتباط با نوشته شما باید بگم که اگر شما مادرناتنی هستید، اصلا دلیل نمیشود که لزوما بخواهید زندگی فرزند همسرتان را خراب کنید. من یک خاله دارم که دقیقا شرایط مشابه شما را دارد. و فرزندان همسرش را از کودکی با مهربانی بزرگ کرده و سر و سامان داده... حالا بگذریم که فرزندان همسری ایشان بسیار ناسپاس و بدبین بوده و مانند آقای پ هرگز متوجه اشتباهات خود نشده اند. متاسفانه همه جا صحبت ظلم کردن مادرناتنی ها ست و اینکه مادرناتنی ها باید خیلی مراقب باشند که به فرزندان همسر ظلمی نکنند... اما حالت برعکس آن که بدرفتاری فرزندان همسر در حق مادرناتنی است کمتر در نظر گرفته شده و به آن پرداخته شده است!!