مادر ناتنی بودن دشوار است. هیچ کس نمیتواند شما را برای روبرو شدن با این مسئله آماده کند. ولی کسب اطلاعات، بهتر از بیاطلاعی است. خیال ندارم شما را از مادرناتنی شدن بترسانم و به شما قول میدهم وقتی از عهده این کار دشوار بربیایید، آدم بهتری شدهاید. زیرا رعایت انصاف، احترام، مراعات حقوق کودکان را در عمل آموختهاید. نیت خوب، محبت و عدالت شما بخوبی محک زده شده است.
یاد میگیرید پذیرش و صبر داشته باشید. آن هم در کلاس عملی ۲۴ ساعته بدون تعطیلی! دیگر چه میخواهید؟ صبر، پذیرش، عدالت، انصاف، احترام و نیت خوب... آیا کسی که این مشخصات را کسب میکند آدم خوبی نیست؟ ولی کاری سخت است. نمیگویم که آسان است. به همین دلیل میخواهم کمی شما را آماده کنم .
تقسیم بندی مادر ناتنیها
مادر ناتنیها به چهار دسته کلی تقسیم میشوند :
· مادر ناتنی سرپرست (یعنی مستقیم بالای سر فرزند ناتنی خود است و در یک خانه زندگی میکنند)
· مادر ناتنی غیرسرپرست
· مادر ناتنی که خود فرزند دارد
· مادر ناتنی بیفرزند (یا نمیتواند صاحب فرزند شود و یا توافق کرده بچه دار نشود) .
من مادر ناتنی سرپرست بدون فرزند هستم. دشوارترین شیوه مادر ناتنی بودن همین است: خودت هرگز مادر نشوی و لذت مادر شدن و بوییدن عطر تن فرزندت را نداشته باشی ولی سرپرست فرزند دیگری باشی. من زن کارهای سخت هستم، پس نگرانم نباشید، از پسش برآمدهام و بابت آن به خودم افتخار میکنم. اگر من توانستم، شما هم میتوانید. البته اگر با مردی نازنین ملاقات کنید که ارزش این تلاش را داشته باشد. همسر من بیش از اینها میارزد .
من در این یادداشتها مشکلات مادران ناتنی بیفرزند سرپرست را بیشتر مورد بررسی قرار میدهم، از شما ماداران ناتنی عزیز درخواست میکنم که در نوشتن بقیه این مطالب به من کمک کنید تا به کمک هم بتوانیم بقیه دستهها را پوشش بدهیم .
اگر با مرد خوبی آشنا شدید که فرزند دارد، به خاطر بچه، از ازدواج با آن مرد خوب منصرف نشوید. بچه دارد، ایدز که ندارد! بچهها تربیت پذیر هستند. به صلاح بچه هاست که در یک خانواده صمیمی و شاد بزرگ شوند. پس هرگز به خودتان برچسب نزنید و از قبول مسئولیت شانه خالی نکنید .
اگر تا به حال ازدواج نکردهاید به دو نکته زیر توجه کنید :
یک) اگر کمتر از سی سال دارید، بهتر است با مردی که فرزند دارد، ازدواج نکنید .
دو) اگر کمتر از سی و پنج سال دارید، بهتر است سرپرستی مستقیم فرزندخواندهتان را قبول نکنید .
هرگز وانمود نکنید یک خانواده طبیعی هستید. از خودتان هم چنین انتظاری نداشته باشید. خانوادههای ناتنی دشوارترین خانوادهها هستند. هر لحظه، هر دقیقه مسئلهای تازه ظاهر میشود. سادهترین مسائل خانوادگی در یک خانواده ناتنی میتواند به جنجال و هیاهو بینجامد. به همین علت من روی سن تاکید میکنم. افزایش سن باعث پختگی میشود. اگر خودتان بیست ساله هستید احتمال اینکه بتوانید یک ازدواج معمولی را پیش ببرید کم است، چه رسد به سرپرستی یک فرزندخوانده.
پس وقتی میگوییم دختران مجرد بالای سی و پنج سال میتوانند مادرناتنی بشوند، جبهه نگیرید. نگویید چرا ما باید للگی بچههای دیگران را بکنیم؟ این حرفها ازشان یک انسان دور است. این همه آدم نازنین سرپرستی بچههایی از نژادهای دیگر را به عهده گرفتهاند و اسم آن را للگی نگذاشتهاند. چرا ما از سرپرستی فرزند مردی که دوست داریم احساس اجحاف و ناراحتی کنیم؟ البته به شرطی که آن مرد ارزش این فداکاری را داشته باشد و قدر شما را بداند .
البته همان طور که شما خانمهای تحصیلکرده و فهمیده میدانید، در روابط انسانها، هرگز نمیشود قانونی بدون خطا وضع کرد. ممکن است یک دختر بیستساله به خوبی از عهده پرورش فرزندخوانده بربیاید، ولی یک خانم چهل ساله نتواند. وقتی شرط سنی میگذارم، دارم در مورد آمار صحبت میکنم، نه قانون بدون تغییر خدا.
اگر خودتان فرزند داشته باشید، بهتر میتوانید برای فرزندان دیگران مادری کنید و راحتتر با فرزند همسرتان کنار میآیید. چه فرزندتان پیش خودتان باشد و چه پیش پدرش. زیرا هورمونهایی که در طی نه ماه بارداری در بدن زن بالا میرود و صبری که یک زن باید در دوره نه ماهه بارداری داشته باشد، او را برای مادری کردن آماده میکند.
پس مادر بودن خود شما، یک امتیاز است. اگر تصمیم دارید همسر مردی فرزند دار بشوید، در صورتی توانایی مادر شدن دارید، حتماً مادر بشوید، زیرا همانطور که گفتم مادر شدن باعث میشود مادرناتنی بهتری شوید
حالا نوبت مادران ناتنی عزیز است. شما چه میتوانید چه تجربهای را به این پست اضافه کنید؟