آیین دانشجو بودن

واي خيلي زيبا نوشتيد با اينكه چند ساله كه دانشگاهم را تمام كردم ولي خيلي برام جالب بود كاش توي دوران دانشجويي كسي اينها را بهم گفته بود من دوران دانشجويي توي يك شهر ديگه توي خوابگاه بودم كه درس خوندن را مسخره ميكردند الان كه نگاه ميكنم ميبينم چقدر وقتم را تلف كردم توي دوران دانشجويي اصلا اعتماد به نفس نداشتم با اينكه خيلي براي بالا بردن اعتماد به نفسم تلاش ميكردم و كتابهاي لوييز هي را ميخوندم ولي هيچ كس مثل شما حال من را خوب نكرد ممنون معلم بزرگوار خيلي دوست دارم

چه مطالب خوبی نوشتید. نظم و همتتان در درس خوادن واقعا قابل تحسین است. خوشحالم که دوست و معلم خوبی مثل شما دارم

سلام گيس گلابتون جان
من خواننده خاموش سايت بي نظير شما هستم
به نظر من شما تجربه ي يك انسان 150 ساله و جواني و شيطنت يك انسان 20 ساله را باهم داريد، و اين به جذابيت مطالبي كه ارائه ميكنيد اضافه ميكند
من خميشه مطالب جديد شما را دنبال ميكنم اما اين بار تصميم گرفتم نظرم را راجع به اين مطلب بگويم . چون دوران دانشجويي را گذرانده ام و با خواندن اين مطلب آه از نهادم بلند شد كه چرا زودتر اين مطالب را ندانستم . اي كاش تمام دانشجويان ما اين مطلب را بخوانند و با عشق ، تاكيد ميكنم با عشق به آنها عمل كنند.
با آرزوي خوشبختي شما معلم بزرگوار

سلام خانوم دکتر.من الان سال دوم دانشگاه هستم .خیلی دوست دارم به توصیه هاتون عمل کنم ولی باور کنید وقت نمیشه.من یه مدت ورزش می کردوم صبح قبل از این که برم دانشگاه ولی سر کلاس انقدر خسته بودم که هیچی نمیفهمیدم.من صبح که میرم دانشگاه شب میرسم خونه اصلا وقت برای کارای پاره وقت پیدا نمیشه.بعضی وقتا از کنار مغازه های لاک فروشی یا شال و روسری فروشی رد می شم همش حسرت می خورم که وای من دخترم چه قدر وقته از این چیزای دخترونه دور موندم.چه قدر دلم می خواد یه کم به خودم برسم.ولی انقدر درسا زیاده که اصلا وقت نمیشه آدم به این چیزا فک کنه. آخرشم نمراتم خیلی اون جوری که دلم می خواد نیست.عاخه چرا این جوریه؟شما چه جور وقت می کردید.اگه میشه یه کم بیشتر راجع به برنامه های روزانه تون توی اون زمان توضیح بدین.چون منم خیلی دوست دارم به این کارا برسم ولی وقعا وقت نمی کنم.شاید اشکال از برنامه ریزیم باشه

سلام گیس گلابتون عزیز
خیلی این مطلب بهم چسبید .واقعا عالی بود
من دانشجوی سال دوم هستم و بهم انگیزه دادین که با علاقه ی بیشتری کتابای رفرنس رو بخونم.
یه سوال،شما قبل از ورود به دانشگاه به انگلیسی مسلط بودین؟آخه نوشتین رفرنس های زبان اصلی رو میخوندین.
یه سوال دیگه اینکه منظورتون از سوال و جواب کردن مطالب چیه؟من درست متوجه نمیشم باید چیکار کنم.
ممنون از لطفتون و وقتی که میذارین

من صفحه مربوط به نوجوانان را دوست دارم و می خوانم نه برای اینکه خودم نوجوان هستم. چون فرزندی دارم که می خواهم بدانم در دوران نوجوانی چطور می توانم بهتر به او کمک کنم.
این مطلب عالی بود.
حقا که شما از بسیاری از مادرانی که چندین فرزند دارند تجربه بیشتری در زمینه پرورش و تربیت بچه ها دارید.

گیس گلابتون عزیز یک سوال: اگر یک استاد مجرد در دانشگاه خواستگار باشد ایا میتوان به او فکر کرد؟یا شما هم مثل برخی روانشناسان ازدواج شاگرد و معلمی را مردود میدانید؟

من میخواهم یک جسارتی کنم و به این جملات شما بیفزایم که: عزیزان من دوست پیدا کنید و دوست بمانید. احتمال اینکه در محیطهای بعدی دوست های واقعی پیدا کنید کم است. وقتی از دانشگاه بیرون بروید، احتمال اینکه با آدمهایی از جنس خودتان برخورد کنید خیلی کمتر است. وقتی از دانشگاه بیرون بروید به ندرت ممکن است این مقدار وقت باکیفیت با کسانی بگذرانید و که بتوانید آنها را بشناسید و با آنها صمیمی بشوید. وقتی وارد محیط کار بشوید لازم است که با همکارانتان روابط دوستانه ای داشته باشید اما به احتمال خیلی زیاد نمیتوانید روی آنها به عنوان دوست واقعی حساب کنید.
وقتی که کلاس پنجم ابتدایی بودم مادرم برایم کتاب آئین دوست یابی دیل کارنگی را خریده بود. اصلا مهم نیست که این کتاب اقلا 70 سال پیش نوشته شده است. مهم این است که آقای دیل کارنگی با آن چهره ی مهربان روی جلد کتاب راه و رسمی از زندگی را در کتابهایش نوشته که برای همه ی نسل ها قابل استفاده است. معتقدم این کتاب و یک کتاب قطور آداب معاشرت قدیمی که آن سال ها از کتابخانه گرفته بودم می بایست در دبستان ها تدریس شوند. بگذریم. یکی از مسایل مهمی که فکر میکنم ما کمی در آن تنبلیم سلام کردن است. روزی که وارد دانشگاه شدم مادرم همراه من بود. از در که وارد شدیم یک نفر به ما گل سرخ میداد، ولی قبل از آن نگهبانان عزیز دانشگاه ایستاده بودند. مادرم شماطتم کرد که چرا به آن آقا سلام نکردی؟ خب راست میگفت. میدانم خیلیها دل خوشی از مردان و زنانی که جلوی در دانشگاه می ایستند و از ما کارت دانشجویی میخواهند یا درمورد پوششمان تذکر میدهند ندارند. ولی این دوستان حافظ حریم دانشگاه هستند. در زمان دانشجویی من یک سری درگیری های معروف پیش می آمد. دوبار همین مردان شریف حراست دانشگاه مرا از مهلکه ای که فقط چون در دانشگاه میان شلوغی شهر بود در آن گیر کرده بودم نجات دادند. آنها از حریم دانشگاه مراقبت میکنند تا شما محیط سالم و درستی برای تحصیل داشته باشید. آنها ساعت ها جلوی در دانشگاه نگهبانی میدهند. به نصیحت مادر من گوش دهید. به آنها با لبخند و احترام سلام کنید. من و پسرخاله ام در یک دانشگاه درس میخواندیم. او سال آخر بود و من سال اول. رشته های تحصیلیمان هم فرق میکرد. یک روز که باهم داشتیم به سمت خانه میرفتیم در فاصله ی دانشکده ی من تا جلوی در من با حدود ده نفر سلام و علیک کردم، علیرضا با تعجب گفت تو تازه ترم اولی، مسئول غذا را از کجا میشناسی به او هم سلام میکنی؟ من بعد از 4 سال اینهمه آدم در دانشگاه نمیشناسم! گفتم این آقا هر روز موقع نهار به سلف می آید و سرکشی میکشد چرا نشناسم. متاسفانه من جزو معدود کسانی بودم که با خدمات و انتظامات دانشگاه، مسئول نمازخانه و آشپزهای سلف سلام و احوالپرسی میکردم و آنقدر این کار غیرعادی بود که همیشه بادمجان سرخ شده اضافه و ته دیگ جایزه میگرفتم. با تمام این حرف ها، من دوستان نزدیک چندانی نداشتم. و اعتراف میکنم که اشتباه کرده ام. من یکی دو دوست صمیمی داشتم و بعدها از آنها به دلایل مختلف مهاجرت و ... جدا شدم. سال گذشته یکی از همکلاسی هایی که مهاجرت کرده بود، برای تعطیلات از کانادا به تهران آمد. نیلوفر عزیزم باعث شد یک عده از ما همکلاسی های دختر دور هم جمع بشویم. آن بعد از ظهر آنچنان به ما خوش گذشت که تعجب کردیم چطور ما در این چند سال همدیگر را نمیدیدم. هیچکدام از ما در زمان دانشجویی باهم صمیمی نبودیم. اما الان جزو معدود دوستان قابل اعتماد یکدیگریم. چون از دانشگاه آمده ایم بیرون و دیده ایم آن تشابه ها و آن یکرنگی ها به راحتی پیدا نمی شود. تعجب میکنیم که چرا آن وقت ها هرکدام از ما یکی دو دوست داشتیم که تمام مدت به هم چسبیده بودیم و باقی 90 نفر همکلاسیمان را نمیدیدیم؟ روده درازی من را ببخشید. توصیه های طلایی شما سر درد دلم را باز کرد. من این روزها با همکاری یکی از گروه های دانشجویی گاهی به دانشگاه میروم برایشان از آینده ی شغلی و مهارتهایی که به ما یاد نمیدهند حرف میزنم و آرزو میکنم کاش این چیزها را 12 سال پیش کسی به خودم میگفت. گیس گلابتون عزیز و مهربان ممنونم که چیزهایی را اینجا مینویسی که هرگز هیچ جای دیگری کسی به کسی یاد نمیدهد.

کاش این مطالب را من هم در دوران دانشجویی ام می دانسم . مخصوصا جذابیت فوری ...

مرسی از نوشته های زیباتون :)
من با اینکه دانشگاهم تموم شده ولی از این مطلب خیلی لذت بردم!
برای من دوران دانشگاه یکی از سخت ترین دوران زندگیم بود چون برعکس شما هم نامنظم بودم و درس نمی خوندم هم ورزشم تعطیل شد هم هیچ دوستی نداشتم!
راستی! برای خارج شدن از دانشگاه پیشنهادی ندارین؟! مخصوصا وقتی یه نفر رشته تحصیلیش اونی که میخواسته نبوده!

سلام گیسوی مهربونم
ممنون بابت توصیه های زیبا و قشنگنت
عزیزم برای انجام تز پایان نامه از تجربیات قشنگت میتونی بهمون بگی
دوستتتتتتتتتتتتتتت دارم

یاااادش بخیر
توصیه هاتون حتی تو فضای زندگی و برای مامان های نوجوون ها کاربردیه
متوجه شدم این خانم دکتر باسواد پخته شیرین زبون چجوری به این مهارت قدرت و توانایی رسیده و لدت بخش بود برام ترسیم روزگار زیبای دانشگاهتون
دووووستتوووون دارم گیس گلابتون عزیزم

سلام خانم دکتر چشمه علایی،من اولین بار هست که در سایت شما کامنت می گذارم.سپاس از مطالب عالی و کاربردیتان. صد افسوس که به موقع شما را پیدا نکردم.من تمام این دوران طلایی رو در حصار ترس ها و اضطراب های بی مورد،وسواس های بیمارگونه خانواده ام و بزدل بودن خودم هدر دادم.کاش همه جوانها به موقع یک راهنمای خوب در زندگی داشته باشند.همه راهکارهای شما برای من در حکم نوشداروی پس از مرگ سهراب است ولی امیدوارم کسانی که باید به وقع با وبسایت شما آشنا شوند

اینکه شما تو این دنیا هستین خیلی خوبه گیس گلابتون عزیزو مهربون

سلام گیس گلابتون عزیز
یه چیزی که شاید سالها توی ذهنم می چرخه اینه که کاش یکی به دخترهای ما یاد بده که اونا هم برای آماده شدن برای کار به دانشگاه می رن .
نمره ی خوب گرفتن با اینکه بتونی در آینده اطلاعات لازم رو برای کار داشته باشی فرق می کنه.
دخترهای ما نمرات بالایی در درس می گیرن ولی در محیط کار خیلی توانا نیستن و معمولا آداب کار کردن و رفتار صحیح رو نمی دونن.
من همیشه از وجود چنین همکارانی که باعث می شن کلا روی خانمها به عنوان یه فرد قابل اطمینان حساب نکنن ناراحتم.
کاش در این مورد هم بنویسید .
کاش دختران ما باور کنن که موفقیت شغلی و مالی برای آنها لازم هست.

سلام
من از خوانندگان قدیمی یه سایت هستم. از شما برای همه ی درسهایی که در این سالها آموخته ام ممنونم.
منظور من این بود که یک خانم برای موفقیت شغلی باید در محیط کار نوع خاصی رفتار کند. طرز رفتار با همکاران خانم یا آقا را بداند . لحن صحبت و زبان بدن درست را بداند .
فکر می کنم خیلی از خانمها به چنین آموزشهایی نیاز دارند . اینکه بتوانند توانمندیهای خود را به درستی جدای جنسیت اثبات کنند و در سازمان رشد کنند .
امیدوارم در این مورد بیشتر بنویسید .
ممنون از شما

خیلی جالب و کامل بود. کاش ده سال قبل که من داشتم میرفتم دانشگاه این نکته ها رو کسی بهم میگفت. راستش یکم استرس گرفتم چون دارم به سی سالگی میرسم و گویا از زندگی عقبم.

به روی چشم حتما. معذرت میخواهم

خیلی ممنونم گیس گلابتون عزیز بسیار زیبا وکاربردی بود
من چند ماه دیگه بعد یکسال تاخیر وارد دانشگاه میشم و حتما راهکاراتونو اجرا میکنم ان شاالله که بتونم فرد موفق و مفیدی برای جامعه بشم

بسیار عالی هستید ممنون از مطالب خوبتون
خیلی یادگرفتم. 😍😍😍